Dordrecht - Zevenbergen
Doe iets moois
en anderen zullen je imiteren
Albert Schweitzer
Het Albert Schweitzer ziekenhuis heeft zelfs een copieus ontbijt voor me klaar staan. Ze zijn helaas het theezakje vergeten, maar ik ben toch al gewend slappe thee te drinken en een kopje heet water is ook lekker. Je moet als pelgrim in dank aanvaarden wat je onderweg wordt aangeboden,
Dat kan ik meteen in praktijk brengen als ik even later door een nieuwbouwwijkje richting de pont loop. Een man zwaait zijn gehandicapte dochter na die in een busje naar de dagbesteding wordt gebracht. Hij vraagt waar ik naar op weg ben. Als hij mijn bestemming hoort, biedt hij me een kopje koffie aan.
Of zijn vrouw het ook leuk vindt dat haar man een wildvreemde pelgrim binnenhaalt, weet ik niet want zij gaat haar haar wassen.
Frans kijkt normaal om deze tijd naar Nederland in beweging, maar dat ziet hij nu straks wel bij Uitzending gemist.
Frans praat veel over zichzelf: zijn hobby genealogie, hoe ze in het ziekenhuis zijn ingewanden verpest hebben en hoe er op de gehandicaptenzorg bezuinigd wordt.
Het maakt me niet, ik heb hier een spontaan stukje gastvrijheid meegemaakt.
 |
| Frans in zijn huiskamer |
 |
| Zicht op Dordrecht (zie je hoe dat schip heet Bas?) |
 |
| Gevelsteen op een van de huisjes tegen de kerk |
Eerst door saaie wijken naar Dordrecht-Zuid, dan veel open land tot de Moerdijkbrug die mij ook al niet tot vreugde stemt, dan door het met kranten dichtgeplakte dorpje Moerdijk. Slechts het laatste stukje langs de Roode Vaart is aardig.
En mijn rug doet weer flink pijn. In Dordrecht is de keuze dan ook snel gemaakt. Vandaag gaat de rest per NS.'
Er zullen nu zeker pelgrims zijn die dit niet recht in de leer vinden, maar ik besluit me daar niets van aan te trekken. Het is mijn camino.
Bovendien ben ik dan op tijd in Zevenbergen waar ik heb afgesproken met mijn vriend Frans (ja het is een hoog Frans-gehalte vandaag) die me met de auto naar het graf van mijn ouders in Ulvenhout brengt. Het is traditie dat ik elke pelgrimage hier even langs ga. Dit keer ligt het wat buiten de route dus dit is een mooie oplossing.
"Fysiek stelt het weinig voor, maar psychisch ben je er toch mee verbonden," aldus Frans
 |
| Mijn vriend Frans |
 |
| Jacobskapel in Galder |
 |
| Bestaan er dan ook vlakke goten? |
 |
| Vandaag pelgrimeren per TomTom |
Het was een mooi vakantiedagje. Benieuwd naar wat we morgen weer gaan meemaken.
Vergeven
Een van mijn vaste volgers stuurde me een e-mail. Ze vond de stelling van gisteren dat pelgrimeren ook vergeven is wel erg makkelijk.
Ze heeft gelijk. Wat ik er niet bij schreef is dat vergeven alleen zin heeft als de andere partij dat ook wil. Als het eenrichtingsverkeer is, heeft het geen enkele zin.
Foei André, zomaar een stuk overslaan. Mijn Dordrecht nota bene! Wat jij niet weet is dat de eindredactie van Jacobswegen jouw route destijds danig heeft omgelegd: door de mooie binnenstad, door prachtige parken, langs de Weedeweg waar ik een deel van mijn jeugd heb doorgebracht, langs de fraaie Biesbosch en over een geweldige verkeersbrug (waar ter wereld vind je zo'n brug op je pelgrimsweg?). Bovendien: als je over twee weken in Frankrijk je enkel verstuikt, is dat een straf van Sint Jacob. Misschien ook niet, maar dat zul je nooit weten...
BeantwoordenVerwijderenBravo André, dat je mijn voorouders zoveel eer aandoet! Eerst het bankje van mijn grootmoeder aan de Buitenwatersloot in Delft, en nu een fraaie foto van de sleepboot Broedertrouw XIV, eigendom van Koninklijke Van der Wees Transporten, het bedrijf dat mijn grootvader in 1907 in Delft stichtte, en dat nog steeds in handen is van mijn neef Piet, die overigens al bijna dertig jaar lid is van het Genootschap. Zo was dat kleine stukje vandaag toch een echte pelgrimstocht!
BeantwoordenVerwijderenVergeven heeft alleen zin als de andere partij dat ook wil? Is het dan niet zo dat als je de ander vergeeft je in feite vooral jezelf bevrijdt van de negatieve binding die er was met dat wat nu vergeven is? Vergeven heeft dus vooral zin voor jezelf! Of de ander vergeven wil worden of niet, maakt niets uit. Wat de persoon die "vergeven is" verder doet met het feit dat je hem (of haar) vergeeft, is niet langer jouw zaak. Vergeven is inderdaad ook loslaten, en past perfect bij pelgrimeren.
BeantwoordenVerwijderenDacht ik zo
Menno