Nee, die neemt nooit een pelgrim, die heeft zes kinderen!

Leuven - Hoegaarden 29 km

Beste volgers,

Leuk dat jullie af en toe reageren. Zoals volgster Helmi schreef (zelf te voet vanuit Alphen a/d Rijn vertrokken en inmiddels in San Sebastian). Zo alleen lopen heeft best wel iets vervreemdends en een reactie van het thuisfront houdt je bij de realiteit en behoedt je voor gek worden.

Mag ik jullie nog even mee terug nemen naar gisteravond in Leuven.
Als ik na het eten het hostal weer binnenkom denk ik eerst dat ik in de verkeerde kamer ben gestapt.
De twee Poolse studentes zijn vervangen door een Koreaans meisje.
Ze schrikt zo'n grote man.
Maar nee, dat ben ik niet van plan.

Ara reist door Europa en verbaasde zich over het verschil tussen Amsterdam en Rotterdam. Ze is in Leuven vanwege Rock Werchter.
Ara is zeer belangstellend naar mijn pelgrimstocht.
Ik had van mijn kant wat meer belangstelling mogen tonen, maar ben ontzettend moe en ga slapen.

Impressie van het Koreaanse meisje

Vandaag bij het krieken van de dag erop uit. Als je om 9 uur naar bed bent gegaan, ben je om 5 uur wel eens wakker.
Ara ligt nog lief te slapen. Ik zoek zo zachtjes mogelijk mijn spullen bij elkaar en pak op de gang verder mijn rugzak in.

Nog even een kort rondje door Leuven. Dat is wel een nadeel van lopend pelgrimeren. Vaak ben je 's avonds te moe om al het fraais te bekijken.
De Jacobskerk kampt al vanaf de bouw met een probleem. De (van oorsprong moerassige) ondergrond is te zacht. Met nieuwe technieken probeert men dat op te lossen. De kerk is al vanaf 1963 gesloten en de toekomst is onzeker. Het erf dient nu vooral als parkeerterrein.

De Sint Jacobskerk dient vooral als parkeerterrein

Ik ben op de goede weg

We zullen ons brood bij een andere heilige moeten gaan halen

De routeboekjes zijn door allerlei tussen de tekst opgenomen varianten zeer onoverzichtelijk. Hoofdstukken heten bijvoorbeeld Van 11a naar 12B. Onduidelijk waar dat aan refereert want de bijbehorende kaartjes zijn dan weer F, G, H geklasseerd. Te ver doorgeschoten systematiek die het geheel onnavolgbaar maakt.
Het irriteert me en ik besluit zo recht mogelijk naar Tienen te lopen om daar de route Monastica op te pakken.
Er zijn nog geen ontmoetingen zo vroeg op de morgen. Alleen het ruisend graan vergezelt me.

Het ruischend graan

Er moet al eens flink geklommen worden. De gps geeft een keer een hoogte van 90 meter aan.

Er moet al eens flink geklommen worden

In suikerstad Tienen is het markt.

In de O.L. vrouw ter Poelskerk (zo genoemd omdat hier vroeger een poel was) bevinden zich twee jacobalia.

Sint Jacob hoog in de kapel van Anna

Een fraaie afbeelding van onze apostel boven de biechtstoel

In een boekhandel koop ik een kaart van Zuid-Belgie. Die routeboekjes gaan me vanwege hun onoverzichtelijkheid irriteren.
Het meisje vraagt of ik een vaste klantenkaart heb, maar herstelt zich snel.
Ah nee, ik zie het al, u wilt hier niet blijven.

In een postkantoor (ja, die bestaan nog gewoon in Belgie) stuur ik - tot genoegen van mijn rug - twee boekjes terug naar huis.

In Belgie bestaan gelukkig  nog postkantoren

Ook hier ben ik op de goede weg

Toch niet van het Van der Wees imperium?

Kan ik als vrouw alleen pelgrimeren?

Onnavolgbare aanwijzing

Af en toe duikt er al wat Frans op ten teken dat de taalgrens nadert, maar Jodoigne noemt men hier nog gewoon Geldenaken.

In Hoegaarden levert volgens het boekske parochie-assistente Liesbeth logies aan passerende pelgrims. Kosten: een donativo.
Liesbeth doet echter niet open als ik aanbel en neemt ook de telefoon niet op. Ik spreek in op haar voice mail, maar ze belt niet terug.
Een uur later loop ik nog eens langs, maar geen resultaat. Ik spreek nog eens in op haar voice mail.
Het is ontzettend heet en ik zou toch wel graag een bed hebben. Uiteindelijk besluit ik maar naar de B&B te gaan die alweer volgens hetzelfde boekske nu niet echt pelgrimstarieven rekent.
De uitbaatster heeft echter geen plaats en verwijst me naar andere B&B. Nee, niet ver, ongeveer 3 a 4 km.
Dat is bij deze hitte ongeveer een klein uur lopen, dus dat gaan we niet doen.
Ik ben als zoekende pelgrim inmiddels een bekende verschijning in Hoegaarden geworden waar je overigens op deze lome dinsdagmiddag een kanon kunt afschieten.
De uitbaatster van het café die haar stoep aan het kuisen is, vraagt of ik wat zoek. Ze verwijst me naar The 28th concept, op nummer 28 van de straat.
Ik arriveer bij een gesloten kookstudio. Op aanbellen volgt geen reactie. Ik bel het GSM-nummer dat op de venster staat en krijg een voice mail in rap Frans.
Ik heb er weinig vertrouwen in en spreek niets in.

Ik loop weer terug en vertel de nog steeds kuisende cafe-uitbaatster mijn ervaring.
Hebt ge wel ingesproken, die belt altijd rap terug en ze spreekt perfect Nederlands.

Ik spreek in dat ik een pelgrim ben die een bed zoekt en inderdaad, binnen de minuut word ik teruggebeld.
Of ik naar de kookstudio wil lopen, dan komt ze eraan.
En inderdaad, als ik daar arriveer, komt er juist een goedlachse vrouw aangereden.
Ze heeft haar B&B eigenlijk opgeheven omdat ze zich op kookworkshops wil richten.
"Maar sinds ik die toe gedaan heb, krijg ik steeds compostelagangers."

Ik vertel haar over mijn vergeefse zoektocht naar parochie-assistente  Liesbeth.

 "Ah nee, die neemt nooit een pelgrim, die heeft zes kinderen." 

Het appartement is van alle gemakken voorzien, zelfs WiFi.
Chantal biedt me een biertje (uiteraard Hoegaarden) aan.

En als ge goesting hebt, in d'n frigo staat nog meer, pak gerust.

Chantal rekent voor pelgrims een speciale prijs.
De prijs van de reddende engel is vandaag voor haar.

En voor mij een goede les. Niet meteen opgeven, ook achter een ratel rap Frans kan een mooie overnachting schuilgaan.

Een lome dinsdagmiddag in Hoegaarden

Goedlachse Chantal, de reddende engel van de dag

Mooi appartement met voldoende beenruimte

Zal ik de linker of de rechter douche nemen?

Het was weer een mooie dag. Benieuwd wat we morgen weer allemaal gaan meemaken.
Mijn papegaai zou nu zeggen.

Rocky moe

Rocky gaat slapen

Rocky moe

Ge zijt toch zeker niet naar Compostela aan het stappen zeker?

Mechelen - Leuven 28 km

Beste volgers,

Dank voor al uw berichten. Zoals mijn favoriete volgster snedig opmerkte: loslaten is één, maar blijkbaar wil je niet losgelaten worden. Dat heeft ze scherp gezien.
Ze wist me ook te melden dat 1 juli de naamdag is van Sint Rombout. Daaraan hadden we die kermis in Mechelen gisteren te danken.
Speciaal welkom aan nieuwe volgers Marjolijn en Paul. Ik heb de ochtend van vertrek de adres van d'n blog aan iedereen gemaild en ik had jullie adres  niet meteen bij de hand.


Vandaag gaat de route 26 km langs het kanaal van Leuven naar Dijle.
Meteen in Mechelen staat een bord: Jaagpad afgesloten: fietsers volg andere oever. Ik ben een loper dus....
Anderhalve kilometer is de afsluiting onverbiddelijk. Maar om nu anderhalve kilometer terug te lopen om dan 3 km later weer op dezelfde plek (maar dan aan de andere kant van het kanaal) terecht te komen?

Onverbiddelijke afsluiting

Gelukkig komt daar een reddende engel aanfietsen.
Hilde wijst me een alternatieve route. Haar man is naar Compostela gefietst. "Net als u, op z'n eentje."
Hilde is lerares Geschiedenis op het secundair en vandaag is het thema: de hippietijd. "Dat ge niet denkt dat ik er altijd zo bij loop."

Reddende hippie Hilde

Het kanaal Leuven - Dijle dateert uit de 18e eeuw. Bierstad Leuven had te kampen met de grillige Dijle die steeds meer verzandde. Gestimuleerd door het succes van het kanaal van Brussel naar de Rupel wilde men ook een kanaal.
Keizerin Maria Theresa gaf haar zegen in 1750 en twee jaar later liep het kanaal vol water. De ingenieurs hadden hun werk echter niet goed gedaan. Twee sluizen bleken te weinig voor 14 m verval. Sluizen en dijken begaven het.
Jarenlang voer er geen enkel schip door het kanaal. De brouwers begrepen dat het zo niet langer kon en dankzij hun financiele steun werden er vijf sluizen gebouwd. In 1763 voeren er eindelijk schepen richting Leuven.
Moraal van dit verhaal: waar zouden we zijn zonder de Brouwers?

Kanaal in de morgen

Waar zouden we zijn zonder de Brouwers?

Een oudere man op een fiets houdt me aan.
Ge zijt toch zeker niet naar Compostela aan het stappen zeker?
Ik: hoe weet u dat?
Man: hoe ik da weet? Omdat dit de route naar Compostela is toch zeker?
Maar ik begrijp da, het is een prestatie voor u zelf. 

Jos is gepensioneerd en heeft kanker overwonnen.
Hij stoort zich aan de consumptiemaatschappij.
Ik em vanmorgen een bijtel gemaakt. Die jonge gasten smijten die weg en gaan naar de Gamma en halen voor vier euro een nieuwe.
Wat ik gedaan heb heeft gene waarde, maar het is een prestatie voor mezelf.

Jos wil alleen op de foto als zijn hond er ook bij mag.

Jos met zijn hond

Het zijn deze ontmoetingen die me de kracht geven 26 km langs een kanaal te lopen.
En ja, al die mooie voormalige sluiswachterswoningen die zijn omgebouwd tot horeca zijn natuurlijk dicht. De ganse morgen zonder koffie!!

Bij Leuven doemen de eerste heuvels op

Veel jonge pelgrims vandaag. Louis helpt me uit de droom. Afgelopen vier dagen was het popfestival Rock Werchter.
Bent u op bedevaart meneer? Kranig van u.

Een half uurtje later doe ik enkele rugoefeningen.
Dat ziet er dramatisch uit, maar is het niet.
Ineens hoor ik achter me: Alles goed met u meneer?
Louis is van zijn fiets gestapt. Het ontroert me.

Louis is naar Rock Werchter geweest

Tegen half vijf loop ik Leuven binnen. Een rokende vrouw voor buurthuis Sint Maarten roept me terug. De koffie binnen is gratis.
Dan maak ik een fout. Ik ben moe en wil een slaapplaats, dus ik bedank vriendelijk voor het aanbod.
Ik zondig nu tegen mijn eigen regel: in het dagelijks leven zeggen we zo vaak, nee, dank u. Als pelgrim wil ik in dank aanvaarden wat me onderweg wordt aangeboden. En nu wijs ik toch weer een aanbod af. Wie weet wat voor interessante ontmoetingen ik nu gemist heb.
Volgende keer niet meer zo doen.

Verdwalen kan hier niet

Bij de Dienst voor Toerisme is men op scholing. Er zijn twee vriendelijke invallers, maar ze wijzen me op het plan een verkeerde locatie. Ik ben moe en kan dat slecht hebben.
Als ik op een muurtje het plan van Leuven bestudeer, komt er een vrouw met een plastic zak boodschappen aan. Ze loopt vlak langs het muurtje en een komkommer botst hard tegen mijn zere spieren.
Ik denk aan het Erasmuswicht van verleden week en roep haar terug.
Ze kijkt zeer verstoord. Moet ik haar daarvoor terugroepen.?
Nou ja, misschien zou u even sorry kunnen zeggen?
Sorry? Waarom?
Ja, waarom....

Uiteindelijk vind ik het hostal.
Ik deel de kamer met twee Poolse studentes en moet denken aan het liedje van Marijke Boon.

Ik deelde de kamer met twee zussen

ze zetten hun koffer op het bed

ze keken mij niet aan en ik begreep het

die stretcher was er later bij gezet.

Marijke Boon

Grote Markt in Leuven met gotisch stadhuis

Avis aux suiveurs

Beste volgers,

Het bijhouden van deze weblog kost me dagelijks tussen de 1 en 2 uur. Ik doe dat met veel genoegen en zie op de servicekant ook dat hij veel gelezen wordt, tussen de 200 en 300 pageviews per dag.
Het aantal reacties is echter vrij miniem. Ik begrijp dat je voor het direct reageren een google account nodig hebt en dat is niet iedereen gegeven.

Met een reactie op info@brouwervanteksten.com ben ik ook altijd blij.

Hartelijke groet uit Mechelen waar het nu kermis is.

Ga maar jong, ge ziet er muug uit

Antwerpen - Mechelen 28 km 

Vroeg wakker, dus ook maar vertrokken. Het uitgaanspubliek denkt nog niet aan naar huis gaan, de pelgrim evenmin.

Het straatplaveisel wijst me de weg

Ik kan vandaag kiezen. Naar Mechelen via Lier (42 km) of direct langs de spoorbaan (28 km). Ik kies voor de tweede variant, Compostela is al ver genoeg (sorry Della).

Ring rond Antwerpen op zondagmorgen

Was vroeger Belgie berucht om zijn gevaarlijke fietspaden. Tegenwoordig steken ze ons naar de kroon. Naast de spoorbaan  Antwerpen - Brussel ligt een Velostrade.

Ik  zie 20 km lang treinen passeren. Belgische treinen zijn vies maar vormen een eenheid. Nederlandse treinen zijn samengesteld uit een allegaartje van bijeengeraapte wagons in allerlei kleuren.  Je begrijpt onmiddellijk waarom het niets kon worden met die Fyra.

De Velostrade

Zondagmorgen in Belgie betekent de koersfiets uit het schuurke halen en met uw maten erop uit trekken.
Amaai, wat is dat? Een pelgrim op onze baan? 
Eek, zeide zot of zo?
Zal ik uwen zak eens van uw rug fietsen?

Geen plezant volkje, die wielertoeristen.

Wielertoeristen op zondag

Bij een natuurgebiedje kun je even van de route af om een boskapel te bewonderen. Binnen staat een beeld van de Heilige Rochus, vaak verward met Sint Jacob, maar het is echt een andere heilige.

De kapel zit op slot, maar door het hekwerk lukt het me toch een foto te maken, die daardoor meteen iets mystieks krijgt.

De Heilige Rochus

Voor de kapel ontmoet ik Jet uit Kontich die haar hondje uitlaat. Ze heeft haar gezichtscreme niet helemaal goed uitgesmeerd wat me meteen voor haar inneemt.
Volgens het boekske van het Vlaams Compostelagenootschap moet ik dezelfde weg weer terug, maar volgens Jet hoeft dat niet. Ze wijst me een alternatieve route.

Even later staat ze me op te wachten en flaneert een stukje met me mee.

Ja, we zien die klevers met die pijlen naar Compostela hier wel hangen, maar iemand die ze ook daadwerkelijk opvolgt, nee.

Jet uit Kontich flaneert een stukje met me mee

In Duffel bij het station is er zowaar iets open. Belegde broodjes zal niet gaan, want het is zondag, maar de uitbaatster kan wel een pistoletje smeren met kaas of preparé.
Preparé, hoe zijn die dan geprepareerd?

Wat een domme vraag, preparé is met filet americain.

Een fijn adres

Na Duffel zie ik een bekende plek. Het fietspad langs de Nete. 16 jaar geleden ging ik hier langs naar Santiago op de fiets. Een vreemde dag omdat toen mijn beste vriend met zijn broer meereed en ze zaten behoorlijk te jagen.
In het fietsrouteboekje van Clemens Sweerman werd De Nete destijds omschreven als de vieze man van Europa vanwege alle vervuilende industrie op de oevers.
In Jefke van Della Bosiers, figureert De Nete ook.

De Nete: vroeger de Vieze man van Europa

Aan de oevers van de Nete

tussen Herentals en Lier

ben ik Nederland vergeten

bij de frieten en het bier

Della Bosiers

De eerste bergen dienen zich aan

Zal ik nu naar Patricia of naar Frieda gaan?

In Mechelen moet ik voorrang verlenen aan een fietsende man, maar hij stopt voor me.

Ga maar jong ge ziet er muug uit.

In Mechelen is het kermis. Arme Sint Romboutskathedraal.
Binnen is een mooi beeld van de Heilige Rochus, maar de kathedraal sluit al om 17.30 en toen lag de pelgrim nog bij te komen.

De Dienst voor Toerisme weet hoe men een pelgrim moet ontvangen.
Terwijl het meisje een hotel voor me belt - met zeer democratische prijzen - rukt de jongen mijn pelgrimspaspoort uit de bagage en plaatst er een fraai stempel in.

Nu nog op zoek naar een cafe met Wifi.

Heeft u wifi?
Ja, da wel, maor ik wit het paswoord nie, da wit munne baos.

Arme Sint Rombout

We laten ons het diner goed smaken

Ik ga uw blog spotten

Kalmthout - Antwerpen 20 km

Je vindt wat je niet zoekt.
Als ik in Ekeren van de route afga om een belegd broodje te zoeken, zie ik ineens een fotowinkel.
Bij vorige blogs had ik wel eens de engel van de dag. Uitbaatster Els wint deze vandaag met grote voorsprong.

Vanmorgen baalde ik dat ik de straatnaambordjes in Kapellen niet kon fotograferen (ze hebben allemaal een afbeelding van Sint Jacob).

Gelukkig heeft Els een 8 GB geheugenkaartje voor me.
Els vraagt of deze tocht een herbronning voor me is. Als ik bevestigend antwoord, biedt ze me een bronwater aan.
Een man komt binnen en vraagt hoe dat gaat met pasfoto's.

Man: Ik kan die oude zeker niet meer gebruiken?
Els: nee, maar schoonheid komt met de jaren.
Man: hoeveel moet ik er dan nemen?
Els: er gaan er acht op een vel, dat kost 8 euro.
Man: kan ik er geen vier krijgen?
Els: maar ge moet die niet allemaal voor uzelf houden, maar aan uw fans geven.
De man zegt nog wel eens terug te komen.
Els: sommige mensen kunnen zagen.

Ja, wij zijn een uitstervend beroep zegt Els als ik vertel dat ik al 50 km naar een fotozaak loopt te zoeken.
Als ik vertel over mijn wifi-misere in de bibliotheek van Kapellen biedt ze me spontaan haar wifi aan.
Ze vraagt of ik een weblog heb.
"Ik ga uw blog spotten," zegt ze als ik weg ga.

Els, het was een leuke ontmoeting met je, ik hoop van harte dat je nog lang met je man samen je fotozaak succesvol mag uitbaten.

Els uit Ekeren, de reddende engel van de dag

De weg gaat voort door een natuurgebied waar de natuurgeluiden langzaam plaats maken voor stadsgeluiden: rijdende treinen en snelverkeer

Natuurgebied De oude landen

Via sociale woonwijk De Luchtbal kom in Antwerpen binnen.
Heel vroeger stond hier een herberg. Toen er een keer een luchtballon in de buurt landde, besloot de uitbater zijn herberg De Luchtbal te noemen.

Sociale woonwijk De Luchtbal

Het passeren van de Antwerpse dokken is voor de voetganger een vervelend labyrint.
Een gebouw heeft een boodschap.

Tijd voor een consumptie

Door al dat gedoe met de wifi ben ik pas laat in Antwerpen. De Sint Jacobskerk sluit juist zijn deuren.
Als ik vertel dat ik naar Santiago stap, mag ik er toch gratis in (normaal 2 euro).

Sint Jacobskerk te Antwerpen

Buiten wijst een bordje me de weg naar Santiago al lijken het aantal kilometers me wel erg optimistisch ingeschat.

Er wacht me nog een verrassing.

Wie hebben we daar? Mijn vriend de korttenige adelaar