De avondrust heeft plaats gemaakt voor de ochtendspits |
Nieuwe Jacobuskerk in Schipluiden |
Bij de Jacobuskerk is een tekstschrijver aan het werk geweest. "Ik vind het weinig met God te maken hebben," aldus pelgrimsvriendin Monique later op de dag.
Ik vind het weinig met Jacobus te maken hebben. Daar zijn we het dus over eens.
Langs de Vlaardinger Vaart |
Typisch Hollands weggetje (richting Schiedam) |
Het gaat vandaag niet goed met de rug. Moet ongeveer elke kilometer gaan zitten omdat ik het niet meer houd van de pijn. Gelukkig zijn er bankjes. Ik heb vertrouwen in onze apostel en de hopelijk nog te ontmoeten masseuse, maar op deze manier wordt het toch wel een eind naar Santiago.
Jacobskerk in Schiedam - Kethel |
Hij ziet aan het einde van de lange dijk
een stad met korenmolens staan
een lokkend vergezicht voor reizigers
het is nog een goed kwartier te gaan
een vrouw vraagt: viel de reis u mee?
u bent de nieuwe dominee
Amazing Stroopwafels
Herken je deze foto Bram? |
In Schiedam serveren ze uitsmijters zonder poespas |
In Schiedam lukt het lopen echt niet meer. Ook niet na een uitsmijter. Maar, als de nood het hoogst is...
Ja, we gaan daar natuurlijk niet zelf zitten dokteren. Ik leg masseuse Lek uit waar de pijn zit en ze begint (overigens mocht ik mijn broek en schoenen aanhouden, dit even voor de volgers die denken dat zo'n pelgrimage een tocht van Sodom naar Gomorra is).
Eerst ben ik nog bevreesd dat het zo'n zelfde massage wordt als de schoonheidsspecialiste in Puente la Reina gaf. Ze aaide met haar poezelige handjes over mijn spieren. Op zich niet onprettig, maar fysiologisch gezien zette het weinig aarde aan de dijk.
Af en toe moet ik me verbijten van de pijn.
Aan het eind heeft ze een verrassing. Ze smeert hete olie op de plek des onheils en pakt die vervolgens in met plastic folie. "Twee uur laten zitten," aldus het advies van Lek.
Ze vraagt met waarom ik naar Spanje loop.
Een goede vraag waar ik zo gauw geen antwoord op weet, maar buiten op de kade huppel ik pijnloos weer verder.
Saaie binnenkomst van Rotterdam via de Merwehaven |
Maar wel met goede voorzieningen |
En inspirerende teksten |
En ook mijn favoriete dichter ontbreekt nieet |
Nog even een glaasje pelgrimsbier |
En dan naar het gastvrije adres van pelgrimsvriendin Monique |
Inderdaad Irene, met een kaasplankje. Monique kent me langer dan vandaag |
En dan op beide oren slapen |
Dromend van trekvaarten |
Je hebt toch wel een kaasplankje leeg gegeten, hoop ik?
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groeten,
Irene