Pelgrim André Spanje in: De politie bellen

Vanmorgen een vreemd incident. Zit ik rustig in een café aan de koffie, komt er een groepje jongemannen met baarden binnen. Ze doen niets bijzonders, maar op de een of andere manier voelt het niet oké om het maar eens trendy te formuleren. Ik kijk nog eens naar ze, ze bestellen een Heineken of een breezertje, wat vroeg, maar goed, om nu iedereen die des morgens om 11 uur een alocholische versnapering bestelt als verdacht aan te merken..
Ik besluit het van me af te zetten - misschien ben ik zelf wel niet oké? - en verdiep me weer in de NRC Next: 1 op de 25 Nederlanders kan niet goed aangeven of ze zich nu man of vrouw voelen. Interessant.
Dan staat er ineens een baard naast mijn tafeltje. Of ik Nederlands spreek. Te snel zeg ik ja. Of ik zijn smartphone heb gezien die hij op het toilet heeft laten liggen?
Nee, niet gezien.
Oké zegt hij. U bent de enige die naar de wc geweest is, dan ga ik de politie bellen.
Ik ben perplex, maar een vrouw die het gehoord heeft, is minder passief. "Doe effe normaal zeg, denk je nou echt dat die man je telefoon jat en dan op zijn dooie gemak een kopje koffie gaat drinken? Die maakt toch dat ie wegkomt!
De baard druipt af,
Ik probeer er de humor maar van in te zien. De politie bellen? Hij heeft niet eens een telefoon.
Er is trouwens nog iets geks aan de hand. Toen ik naar de wc ging, waren die jongens er nog helemaal niet. Weliswaar heb ik overwogen een tweede keer te gaan - de eerste boodschap was niet gelukt - maar die baarden met mijn rugzak leek me geen geslaagde combinatie.
Als ik een tweede kopje espresso bestel, zie ik de baard met een smartphone lopen. Ik vraag om opheldering.
Ja, de kok heeft hem gevonden.
Tja, wel met politionele acties dreigen, maar excuus kan er niet af. Niet echt een inspirerend contact met deze vertegenwoordiger der mensheid. Hopelijk komen er deze camino inspirerender ontmoetingen.