De magie van de camino

Salas - Tineo 19 km

Ik ben maar een kettinghond

lig aan een keten

ik heb een ruwe baas

slecht is mijn eten

hoor nooit een vriend'lijk woord

uit iemands mond

er staat een bord bij mij:

Gevaarlijk! Pas op de hond!

Bram (nee, niet onze Bram uit Utrecht) maar Bram de zingende metselaar uit Huizen

Ik ben maar een kettinghond

Elke dag gebeurt het wel enkele malen. Ik passeer een wild blaffende hond achter een hek of aan een ketting. en hoewel ik dat geblaf hoogst irritant vind, heb ik toch altijd een vriendelijk woord klaar voor de hond. Die kan er ook niets aan doen dat hij zo in zijn vrijheid wordt beknot.
Ik bedenk me ineens, als alle volgers vanavond voor het slapen gaan in gedachten even een vriendelijk woord naar de kettinghond sturen. Bijvoorbeeld: Dag lieve kettinghond, heb maar een gelukkige nacht met mooie dromen, je verdient het (Querido perro de presa, que tengas una noche féliz, para que suenas suave,te lo mereces). 
Beloven jullie dat volgers?

Mooi rustig klimmend bergpad

Ja, jullie denken misschien, is het onze pelgrim nu in de bol geslagen?, maar vandaag had ik toch weer twee caminomomenten waarvan je denkt, is dit nu toeval of zijn er hogere machten (onze apostel?) in het spel?
Vanmorgen erg veel last van mijn twee achillespezen (ja, je hoort me er niet over, maar de klachten zijn er nog Saskia).
Dat komt niet goed uit want er moet flink geklommen worden, de route voert van 200 m boven zeeniveau naar 800 m. Het eerste stuk gaat door een bos en daar heeft iemand een mooie stok voor me klaar gezet. Inderdaad, met twee stokken loopt het een stuk gemakkelijker.

Pelgrim toont trots zijn nieuwe stok

 Volgend probleem. Ik heb vergeten mijn water aan te vullen en met die klim ben ik de eerste uren nog wel bezig. Ik heb nog een kwart liter en dat is niet veel, want ik zweet behoorlijk van dat klimmen. Ik besluit me er maar niet druk om te maken en vertrouwen te hebben in de magie van de camino. Elke keer is er nog een oplossing gekomen.
Als ik op een muurtje pauzeer, komt Petra langs. En zonder dat ik het woord 'water' nog maar in de mond neem, vraagt ze of ik soms wat water van haar wil. Ze heeft wat te veel meegenomen en al dat gewicht moet je maar mee naar boven sjouwen.
Toen ik op een Belgisch fietspad zonder eten en water liep kwamen daar André en Sylvia langs die me hun water en lunchpakket aanboden. Toen ik in een kasteel zonder avondeten zat, bood Aude me haar net gekochte boodschappen aan. En toen ik na Portugalete zonder water zat, stond daar ineens een bord langs de weg dat er een bron met drinkwater volgde. De magie van de camino?

Petra was wat triest vandaag. Enerzijds vanwege enige van huis meegenomen tristesse, maar ook vanwege al de verhalen dat het niet verstandig is als vrouw alleen te lopen.
Ik heb het onderwerp maar even laten rusten, want er is al zoveel sensatie over, maar afgelopen weekeind is het lichaam van de sinds april vermiste pelgrima Denise Thiem gevonden en de vermoedelijke dader opgepakt.
Ik volg bewust geen nieuws deze camino (niets meegekregen van de zelfmoord van Joost Zwagerman, ik weet het omdat Theo het me vorige week in zijn huisje vertelde), maar toen ik afgelopen zondag in La Isla aankwam stond daar de Spaanse televisie pelgrims te interviewen (het schijnt dat de vermoedelijke dader uit Asturie komt vandaar) met vragen als: hebben jullie nog vrouwen alleen zien lopen en hebben jullie ze wel gewaarschuwd?
Ik stoor me mateloos aan deze sensatie. Een moord is erg, maar het is de daad van een eenling en heeft verder niet zo veel met de camino te maken. Had overal kunnen gebeuren. Nu worden er vrouwen onnodig bang gemaakt (angst zit in het hoofd) en worden vrouwen als Petra er zelfs verdrietig van.
En als er een man vermoord was? Zouden we dan ook vragen of het wel verstandig is als man alleen over de camino te lopen?
Ja volgers, dat moest ik even kwijt.

Verder zag ik vandaag Francois lopen met een zak in zijn hand met daarin 3 kilo!! champignons.
Even een generaliserend cultuurpraatje. Toen ik in Frankrijk liep, viel het me op dat veel Fransen allerlei zaken langs de weg zien die je kunt eten. Ik ga als ik honger heb naar de Jumbo of de groentenman, maar Fransen kijken dan naar de grond. En als je onderweg een dier aanwijst, is het eerste wat de Fransman te berde brengt hoe dat dier smaakt.
Enfin, Francois gaat vanavond in de herberg kokkerellen. Ik zal dat missen want ik zit vandaag weer op hotel.

Francois heeft 3 kilo champignons geplukt

De pelgrimsherberg zat al aardig vol en er waren alleen nog bovenbedden. Nu moet ik er enkele keren per nacht uit om te plassen en verder zit mijn achillespees na rust op slot. Daarom geen zin om midden in de nacht in het donker over zo'n wankel laddertje te kruipen. Voor 20 euro heb ik weer een nacht vol intimidad.

La Espina (geen camino zonder doornen)

Ermita uit de 15e eeuw

Inderdaad Paul, nog 256 km naar Santiago

Leeg landschap op de hoogvlakte

Monument voor de pelgrim in Tineo