Een keuzemoment

Villaviciosa- La Vega de Sariego 18 km  

Het regent het regent

de pannen worden nat

er kwamen twee soldaatjes aan

die vielen op hun gat

oud kinderliedje

Vandaag regent het pijpenstelen, maar mij hoor je niet klagen. Dit in tegenstelling tot een Amerikaanse pelgrima die ik na 4 km tegenkom. Ze wilde naar Gijon lopen, maar de paden zijn te glad door de regen en ze was bang net als die twee soldaatjes op haar gat te vallen.  Ze loopt nu terug naar Villaviciosa om de bus te nemen. Ze wil wel een foto maken van mij op een keuzemoment.

Tja volger Jaap, ik heb je suggestie serieus overwogen, maar besloten toch maar mijn eigen plan te volgen. De reden is wat lastig uit te leggen, maar ik doe een poging. Een tijd lang had ik het gevoel dat ik bezig was aan een reis zonder begin en zonder eind. Het begin is nog steeds ver weg, maar het eind komt nu toch wel erg naderbij. In Frankrijk was aankomen in Santiago nog een abstract begrip, maar maar nu lijkt het toch realiteit te worden. En al weten wij pelgrims dat het niet gaat om het doel, maar om de weg er naar toe, vind ik het toch leuk deze reis af te sluiten met een aankomst in Santiago.

Kortom: mijn pelgrimage is nu al geslaagd, maar ik wil hem nu rustig afronden zonder nieuwe dingen te ondernemen. Ik ga dan ook geen ingewikkelde dingen meer doen als routes op Google maps opzoeken. Ik volg gewoon de gele pijlen tot het eind.

U krijgt nu een keuzemenu

Gisteravond nog gezellig gegeten met Bente en Ulla, de Deense tweeling, en Pieter en Veronika (die vrijdag Janus, Janus  pak me nog een keer voor me uitbeeldden.

Aan de uitbater van Carlos I gevraagd waar we moesten gaan eten en die raadde ons Sidreria Milagros aan waar de ober demonstreerde hoe je correct een glas Sidra inschenkt.

Correct ingeschonken Sidra

Het bleef nog lang gezellig in Villaviciosa want het was weer eens feest.

De gezelligheid wordt wat minder want Bente en Ulla nemen de bus naar Gijon. Bente heeft last van haar teen en gaat daarom niet de Camino Primitivo lopen. Ze vliegen 1 oktober terug en dan ben ik nog niet in Santiago.

Tja, ik ben er zelf mee begonnen, maar het steeds maar weer afscheid nemen begint me nu toch wat tegen te staan. Op dit moment lopen al mijn vrienden van vorige week voor me uit (of zijn naar huis gegaan). De enige die ik steeds weer zie is de Spanjaard met bedwantsen. Gisteren sliep hij ook in Carlos I. De uitbater maar even gewaarschuwd die mij zeer erkentelijk was en me op het hart drukte het vooral stil te houden. 

Wij vieren feest

Vandaag langs de Iglesia de San Salvador de Valdedios gekomen, een preromaanse kerk die op 16 september 893 is ingewijd (en niet 16 oktober zoals mijn Spaanse gids schrijft). Hoe ik dat zo weet?

Heb voor € 1,50 een kaartje gekocht voor een rondleiding onder leiding van een gids. Ze vertelde dat het morgen groot feest is en dat er dan geen rondleidingen zijn. 

Wat ik er verder van begrijp is dat er veel zaken later zijn gebouwd en dat het niet bekend is wanneer de oorspronkelijke kerk er was. Ik begrijp ook dat Alfonso III er zelf voor ging in diensten en dat er een speciale ingang voor hem was.

Vanaf 1200 vestigden zich er Cistecienzer monniken die er een klooster stichtten. Dit is er nog steeds, er is zelfs een pelgrimsherberg in gevestigd. De gids vraagt me of ik er wil overnachten, maar het is nog vroeg en bovendien is het enige restaurant gesloten. En van onze redactiesecretaris Karline had ik al begrepen dat het onder openingstijd ook geen gezellige boel is. Men kijkt er liever naar motorcross dan naar een kroning. 

San Salvador de Valdedios

Onder deskundige leiding

het altaar van Santiago

Een Cistecienser monnik heeft in de vorige eeuw enkele tekeningen gemaakt waarmee hij zich probeerde voor te stellen hoe de kerk er vroeger heeft uitgezien.

Zo zou de kerk er uitgezien kunnen hebben

Na de rondleiding wacht er een flinke klim naar boven (van 100 meter boven zeeniveau naar 400 m). 

Na een uur klimmen ziet het complex met de kerk er zo uit

In La Vega de Sariego neem ik mijn intrek in de herberg (na bij de plaatsellijke supermarkt 5 euro afgerekend te hebben).
De enige bar in het dorp is dicht, maar een autochtoon verzekert me dat hij straks open gaat.
De bar is met de supermarkt de enige voorziening, maar er kan dan ook alles. Het is tevens tabakzaak, er is wifi en je kunt er vers brood kopen. En ze willen ook wel een plato combinado voor me maken zodat ik straks niet met honger naar bed hoef.

Vandaag weer 10 km op mijn nieuwe schoenen gelopen. Ze zitten als gegoten, maar zijn nog wel stug waardoor je voeten pijn gaan doen.
Hier in Asturias hebben ze  bijzondere schoenen. Ik zal hier eens informatie over inwinnen.

Schoenen die niet hoeven te worden ingelopen