vrijdag 11 september 2015

Geisers

Riego - Playa de Poo 15 km


Janus, Janus, pak me nog een keer!

Pak me nog een keer! Pak me nog een keer!

Janus, Janus, pak me nog een keer!

Als je 't nou niet doet, dan kan je het niet meer

Jij gaat mijlen van me heen

En ik blijf hier maar alleen

Jij gaat mijlen van me heen

Ik blijf moederziel allen

Ja-Ja-Ja-Janus, Janus, pak me nog een keer!
Pak me nog een keer! Pak me nog een keer!
Janus, Janus, pak me nog een keer!
Als je 't nou niet doet, dan kan je het niet meer


Paula Dennis en later ook Ria Valk

Ja beste volgers, na de ontroerende aflevering van gisteren die volgens sommigen een van de beste blogs was (dank voor de mails) moet het niveau hoognodig wat naar beneden bijgesteld worden met deze dubbelzinnige tekst.
Het lied werd in 1962 opgenomen door de Nederlandse zangeres Paula Dennis (pseudoniem van Paula Hofman) en later ook door Ria Valk. 
En wat is het verband met de etappe van vandaag? Vanmiddag kwam ik door Llanes en zoals jullie wellicht weten, wordt een dubbele L in Spanje uitgesproken als een J. Dus Janus.
Ja, zeiden mijn Nederlandse buren Veronika en Pieter in de pelgrimsherberg: We hoorden  het je zojuist in de douche zingen."


Janus pak me nog een keer hier uitgebeeld door Veronika en Pieter
De geisers zijn een bijzonder fenomeen. De door de regen uitgesleten gaten in de kalkrots staan in open verbinding met de grotten die in de steile kliffen door het zeewater ontstaan zijn. Als de branding het zeewater met grote kracht de grotten binnestuwt komt het water met grote kracht door de luchtgaten naar buiten wat echte geisers veroorzaakt.
Vandaag is het een rustige zee, maar je hoort wel de branding uit de gaten komen. Een bijzonder verschijnsel, de zee is minstens honderdvijftig meter ver weg en je hoort de branding met grote kracht onder je. Een slaapzaal in een albergue vol snurkende pelgrims is er niets bij.
Selfie bij geiser


Je hoort het geluid van de branding uit de spleten komen

Rio Purdon

Op het naar Llanes, een bijzonder aardig stadje waar vroeger de walvisvaarders vertrokken. In de veertiende eeuw was het een belangrijke etappeplaats voor pelgrims. Jammer dat de autoriteiten hier zevenhonderd jaar later gaan enkel oog meer voor hebben, schrijft mijn Spaans routeboek misnoegd.
Aan de haven beschilderde kubussen. Deze Cubos de la Memoria zijn een kunstwerk van de Baskische schilder Augustin Ibarrola. 
Tien jaar geleden zag ik ze ook, maar in mijn herinnering zagen ze er toen wat frisser uit.

Cubos de la Memoria

Zuster Anna, ziet gij al iets komen?
In Llanes neem ik een menu del dia met een wijntje. Dat had ik beter niet kunnen doen, want rozig verlaat ik het stadje. In het eerste het beste weiland vlij ik me neer en slaap anderhalf uur.
De motivatie om nog verder te lopen is totaal verdwenen. Na anderhalve kilometer is er in Playa de Poo een privé herberg. De gezellige poes voor de deur trekt me meteen over de streep.

Nadeel is wel dat al mijn vrienden nu voor me uit lopen, maar dat biedt weer gelegenheid tot het maken van nieuwe vrienden.

Gezellige poes Isabel
Morgen wordt een bijzondere dag. Dan heb ik afgesproken met mijn ex-collega Theo de Ruiter, erkend wijnliefhebber dus dat belooft wat. Theo en zijn vrouw Tanja hebben een huisje gehuurd in de buurt van Ribadasella. 
Bovendien brengt hij een paar nieuwe schoenen uit Nederland voor me mee.



3 opmerkingen:

  1. Hola peregrino André,

    Fijn dat je je vrienden morgen kunt ontmoeten, maar ook jammer, want ik had je graag een prima overnachtingsplek in Cuerres aanbevolen in de albergue privado van twee Duitsers, Brigitta en Manfred. Ik bewaar goede herinneringen aan het hartelijke ontvangst en het 'pelgrimsfamilie' gevoel dat daar als een warme deken over je komt. Desalniettemin: geniet van de aanwezigheid van je vrienden en vanaf morgen van je nieuwe schoenen!

    Met pelgrimsgroet, Jaap MDD

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ik weet het, onze redactiesecretaris Karline Vandenbroecke had deze herberg ook al aanbevolen.

      Verwijderen
  2. Terug naar Delft

    Naar mijn kinderjaren, toen ik met mijn vader op Koninginnedag 's avonds door de Delftse Pieterstraat liep, een gevaarlijk achterbuurtje in de stad. Heel gezellig, heel rumoerig en ook heel ordinair. Daar hoorde je vreemde muziek: 'Rock around the clock'. En ook 'Janus, pak me nog een keer'. Later maakt deze Paula Dennis nog opnamen met Sjakie Schram, ook zo'n zanger van het ordinèère lied, onder meer bekend van 'Tía mien, déjame ver tu coño ', in het Nederlands vertaald als 'Tante Mien, laat mij je poesje even zien'. (https://www.youtube.com/watch?v=nX_hdGePc7w) Ach, dat poesje brengt ons gelukkig weer terug in het beschaafde heden, bij de gezellige poes Isabel, die André naar binnen lokt.

    BeantwoordenVerwijderen