Herminia por el mundo

Tineo - Campiello 13 km

Een eigen huis

een plek onder de zon

en altijd iemand in de buurt die van me houden kon

toch wou ik dat ik net iets vaker, iets vaker simpelweg gelukkig was

René Froger

Dit lied van de dag om drie redenen

- hier in Campiello heb ik een soort eigen huis

- ik hoop het geluk dat ik deze camino ervaar straks ook in het dagelijks leven vast te houden

- mijn moeder zaliger vond het een leuk liedje.

Eigen huis in Campiello

Uitzicht vanuit mijn eigen huis: Hollandse koeien en Spaanse bergen

Vandaag bewust gekozen voor een korte etappe. Morgen wil ik de Hospitales variant lopen.
Zo genoemd omdat er ruines van drie pelgrimsherbergen zijn. Nu is het een ruig en leeg gebied. 20 km verlaten landschap zonder voorzieningen. Campiello is een van de laatste plaatsen ervoor waar je kunt overnachten.

Ik maak kennis met Herminia van Casa Herminia, een vrolijke vrouw, maar ook een zakenvrouwtje. Ze doet het op een manier waar ik wel waardering voor kan hebben.
Hey peregrino, roept ze me na als ze denkt dat ik door wil lopen. Als ik antwoord dat ik André heet slaat ze een arm om me heen. Dat doet ze later ook bij andere pelgrims, sommige hebben daar zichtbaar moeite mee.
Het Franse echtpaar van het schuurke (ou un garage) zit ook op het terras. Ik drink een biertje en eet een soepje met ze zodat ze niet meer anoniem door mijn blog gaan maar een naam hebben (Christian en Monique).
Herminia komt terug met de mededeling dat ze een arrangement voor me heeft: een middagmaal, ontbijt, de soep en het biertje dat ik net op heb en een mooi appartement en dat allemaal voor 50 euro.
(Tja Jaap, ik was je waarschuwing hier vooral niet te gaan eten weer vergeten, die las ik net voor ik aan tafel ging).

Herminia omhelst pelgrim en pakt tegelijkertijd 50 euro uit zijn zak

(Bovenstaand foto-onderschrift is 'om te lachen' dat jullie net denken dat het serieus is).
Toen ik Herminia mijn weblog liet zien met haar foto was haar commentaar: Herminia por el mundo: Claudia Schiffer: bomba. 
En ze bood me een likeurtje aan (sorry Jaap, maar je merkt wel dat het dik aan is tussen Herminia en mij).

Overigens wel grappig om te zien. Herminia is duidelijk vermoeid. Als ze zich onbespied waant zie je ze gapen en vermoeide bewegingen maken. Zodra ze doorheeft dat er naar haar gekeken wordt, herpakt ze zich meteen en verschijnt de vrolijke (professionele?) lach.
Enfin, ik heb er geen problemen mee. 50 euro is vergeleken met het prijspeil hier niet goedkoop, maar je krijgt er wel wat voor. Heel wat anders dan die jongen in Hotel Auto Bar in Grado met zijn kamer met drie bedden voor 45 euro. Dat was gewoon een gladjakker.

O ja, en toen ik mijn pelgrimspaspoort terugkreeg van Herminia zag ik dat ze daar met de hand een spreuk in had geschreven.

Ayer es historia

Manana es aun un secreto

el presente es un regalo

Gisteren is geschiedenis

Morgen is nog een geheim

vandaag is een cadeau

Geen grootste wijsheden (of misschien juist wel?), maar toch leuk dat ze de moeite neemt het te doen. 

Christian en Monique (van het Franse schuurke) op het terras van Casa Herminia

Als ik om 3 uur terug kom voor de lunch heeft Herminia besloten dat ik maar even op de Amerikaanse pelgrims moet wachten, dan kan ik met hen eten. Gisteren had ik Laura en Linda al ontmoet, dus het zijn geen vreemden voor me en ik kan ook wel om de regelzucht van Herminia lachen.
Linda en Laura arriveren om half vier en zien er ook wel de humor van in. Laura: Als ik dat had geweten had ik niet zo lang onder de douche gestaan. 

We krijgen een pincho. soep en een pastaschotel. Als we denken dat dit het is, komt er nog een grote schaal vlees, pimientos en gebakken aardappelen. Ik leg Laura en Linda uit dat het hier not done is een doggy bag te vragen

Copieuse lunch met Laura en haar vriendin Linda

afscheid van Tineo 

Blijkbaar is men vandaag vroeg opgestaan in de pelgrimsherberg. Hoewel ik niet laat vertrek (8 uur, het is juist licht) zit ik in de achterhoede. Buiten Christian en Monique en een Taiwaineese jongen geen andere pelgrims gezien.
Ik begreep van Christian en Monique dat Petra doorloopt naar Pola de Allende (door sommige humoristische pelgrims aangeduid als Paula van Ellende) en morgen per taxi terugkomt om de Variante de Hospitales te gaan lopen. Lijkt me een wat ingewikkelde constructie. In plaats van door te lopen en met een taxi terug te komen, kun je hetzelfde resultaat ook bereiken door te stoppen met lopen en een middagje te luieren.
Enfin, ik heb het ook maar uit de tweede hand dus wellicht liggen de nuances anders.

Laaghangende wolken in de morgen

Ook hier windmolens

Overigens had ik me heel wat van Campiello voorgesteld. Volgens de gids waren er 2 bars, winkels, twee hotels. Dat klopt ook wel, maar daar heb je het hele dorp zo ongeveer wel mee beschreven. Buiten drie huizen (die volgens mij ook van Herminia zijn) is er nog een onduidelijke fabriek en een grote opslagplaats gecombineerd met een een pelgrimsherberg (ook van Herminia).

Een van mijn fans vroeg om een foto van de vlag van Asturie. Helaas was er gisteren geen wind. Vandaag was er wel wind, maar deze vlag zit gedeeltelijk vast aan het touw van de vlaggemast. We blijven het proberen al zal er morgen in de verlaten vallei weinig gevlagd worden.
Als we daar tenminste geraken en niet per ambulance worden afgevoerd wegens voedselvergiftiging.
We gaan het zien.