Ca fait tuut tuut

Montmort Lucy - Sézanne 20 km (+ 8 met camper)

Aan mijn wagen hangt een caravan

Omdat ik op vakantie ben

Maar ik sta hier zo wat te verrekken

Want mijn wagen kon die caravan niet trekken

Huub Hangop (mijn vroegere schoolvriend Ruud van de Berg)

Het was hier zeer beperkte wifi, vandaar dat de foto's apart staan (heb tekst off line geschreven)

Hartelijk welkom aan nieuwe volgster Tony van Velthooven. (Leuk dat je me volgt Tony).

Bij het opstaan ben ik nog moe. Die steile champagnehellingen en onbegaanbaar bospad met vliegen hebben er toch ingehakt. Een slechte zaak, want ik wil vandaag meer dan 30 km lopen.

Dan zullen jullie zeggen – dan loop je toch wat minder – maar zo simpel ligt het niet. Er is een overnachtingsmogelijkheid bij de zusters van liefdadigheid in Baye, maar dat ligt op 11 km. Daar ben je dan al voor de middag en om nu de ganse middag op de zak van de liefdadige zusters te teren…

Anderzijds ben ik door meer dan 30 km te lopen vermoeidheid aan het opbouwen.

Enfin, moedig voorwaarts maar weer. Wie weet komt er vanzelf een oplossing, het onder de santiagogangers bekende jacobusmoment.

De eerste 5 km zijn wel intrigerend. Op de kaart is het een rechte streep en in het echt ook.

Het doet me weer aan de velden boven Reims denken.

Een rechte streep op de kaart en ook in het echt

Ik rust even in een schuilhut. Zie zowaar een nieuw gewas.

Het dorpje Baye ligt wat buiten de route – dat zijn dus extra kilometers – maar een kopje koffie is ook wat waard.

Het is vandaag echter 14 juli. Reden om alle zaken te sluiten.

Om de extra gelopen kilometers wat te compenseren besluit ik een stuk over de D951 te lopen. Bijzonder saai, maar het schiet wel op.

I

Selfie in schuilhut

Een nieuw gewas

Maar de mooiste bloem ben ik

Zo ziet een Franse bar er op 14 juli uit

En ook de Spar heeft betere tijden gekend

Ik let niet goed op en maak een foutje. In plaats van in St. Prix rechtdoor het pelgrimspad weer op te pakken volg ik de D951 die met een grote boog naar rechts een heuvel beklimt.

Ik bemerk het te laat en ga niet meer terug.

Er is een picknickplaats langs de weg met betonnen bankjes en tafeltjes. Dan het vanmorgen vroeg gekochte brood maar opeten.

Na de lunch besluit ik toch maar even op het betonnen bankje te gaan liggen (ook goed voor de rug). Op die manier komen we niet vroeg in Sezanne, maar dat moet dan maar.

Ik val zelfs even in slaap.

Als ik mijn ogen weer open doe, zie ik dat er een Nederlandse camper gearriveerd is. Kan ik mooi even een praatje maken, en misschien….

Marga en John komen uit de buurt van Breda. Ik vraag of ze dat nader kunnen preciseren Sprundel? Ja dat ken ik wel, dat ligt bij Schijf (dit klopt toch Bram?).

Ze zijn op hun gemak op weg naar Zuid-Frankrijk.

Voorzichtig pols ik eens of ze de kant  van Sezanne uitgaan.

Nee, ze zijn bijna op de plaats van bestemming.

Of ik iets wil drinken?

Nou, ik heb vandaag nog geen koffie gehad.

We praten nog even gezellig en dan neem ik afscheid. Ik ben al bijna weg als John ineens zegt: Nou, als het maar een klein stukje is..

Bingo, de lift is binnen.

Ik moet nog wel afwassen, zegt Marga.

Geen probleem, ik heb ineens tijd genoeg.

Marga en John zetten me af op de ring rond Sezanne.

Dat stukje naar het centrum loop ik nog wel.

De receptioniste – op leeftijd – van het bejaardenhuis heet me hartelijk welkom.

Ze gaat de gastenzuster bellen, maar die is in gesprek. Ca fait tuut tuut.

Ik moet maar even gaan zitten. Of ik al gegeten heb?

Ik dank voor het aanbod.

Ze probeert het nog een paar keer, maar het wil maar niet lukken. Ca fait tuut tuut.

Er komen diverse bejaarden langs. Of ze de gastenzuster niet moet bellen.

Oui, mais ca fait tuut tuut.

Na een paar keer dit aangehoord te hebben, zeg ik ook maar eens Ca fait tuut tuut

Dit vindt de receptioniste bijzonder grappig.

Ze vraagt aan een passerende verpleegster of de gastenzuster er is. Ja, die zit op haar plek, Je moet haar even bellen.

Mais ca fait tuut tuut, zeg ik.

Na een kwartier komt dan toch de gastenzuster. Ik krijg een mooie kamer met een elektrisch verstelbare stoel. Die zegt geen tuut tuut.

Het was weer een mooie pelgrimsdag. ’s Ochtends maakte ik me nog wat zorgen over de afstand en dan is er ineens een camper op je pad. Ik moet zien dat ik me straks in het dagelijks leven ook wat minder zorgen maak over mogelijke problemen.

D 951

Marga en John

Mijn kamer in het bejaardenhuis