Ik reed als een gek achteruit

Labolle - Chateau Porcien 22 km

Voor we verder gaan, gisteren kwam er nog even een oude bekende terug.

Een oude bekende, het kaasplankje

Wil ik vanmorgen afscheid nemen van Karin en Ton, begint Karin ineens aan me te rukken.
Ja, ik zag het gisteren al, die rugzak hangt veel te veel naar achter.
Om een lang verhaal kort te maken. Vandaag veel minder rugpijn, hoefde veel minder vaak te stoppen, het tempo lag hoger.
Kortom: de prijs voor de reddende engel van vandaag is snel vergeven. Je kunt er niets mee winnen Karin, behalve de grote dank van een pelgrim.

Het landschap verandert

Het landschap verandert na vandaag. Geen sterk stijgende bospaadjes meer, maar grote glooiende lappen land. En vooral een leeg landschap. Ook in de schaarse dorpen zijn geen voorzieningen.
Vandaag 22 km gelopen en de enige voorziening was na 6 km, een bakker in Wasigny.
Verder niets, geen boodschappen doen, geen koffie drinken.
Alleen maar lopen en denken.

De onvermijdelijke windmolen

2454? In Antwerpen waren het er nog 2150. Loop ik de verkeerde kant uit?

In de schaarse dorpen is WO I nog volop aanwezig

Volgens de gids verkoopt de bakker in Wasigny belegde broodjes.
Belegde broodjes? Nee hoor. Maar ik wil er wel een voor je klaarmaken.
Ik vraag of er een bar in het dorp is.
Nee, maar wat had je gehad willen hebben? Koffie?
Geld wil ze er niet voor hebben.
Ik zet wel vaker koffie voor pelgrims. 

Bakkersvrouw Beagere

Ja, de vrouw van de bakker

Ik lig er van wakker

Guido Belcanto

Midden in het leeg landschap is een monteur net klaar bij een elektriciteitshuisje.
Als een gek komt hij achteruit gereden. Ik besluit maar even te wachten.
Als hij weer vooruit rijdt, houd ik mijn handen bij me. Zulke mensen groet ik niet.
Maar hij stopt zelf.
Excuses, ik ben zo geschrokken. Ik reed als een gek achteruit. Had ik toch bijna een pelgrim aangereden. Ik zag u helemaal niet.
Maar ik zag u wel.
Ja gelukkig maar, u bent een moedig man, helemaal naar Santiago. 

Serge moet snel weer verder, want hij moet nog meer van die huisjes doen vandaag.
Ik zeg tegen me zelf dat ik weer te snel heb geoordeeld. Dit had mij ook kunnen gebeuren. Ik doe in het verkeer ook wel eens iets wat minder verstandig is.

Monteur Serge reed als een gek achteruit

In Chateau Porcien meld ik me bij het gemeentehuis. Ik krijg een stempel in mijn pelgrimspaspoort en de code van de deur van de pelgrimsherberg. Ik hoef er niets voor te betalen.
In het cafe aan de overkant (met wifi) kan ik eten.
Meer heeft een pelgrim niet nodig.

Vanavond woon ik op nummer 9

Als je de buitendeur open doet kom je meteen in de ruimt. Drie bedden en een douche en toilet. Meer is het niet.
Aan het eind van de ruimte is een deur die gebarricadeerd is met een bed. Eenmaal gaat de klink naar beneden, maar de deur zit op slot.
Intrigerend wat er achter die deur zit.Even hoor ik blokfluiten. Een muziekschool? De fluiten zijn weer stil, we zullen het nooit weten.

En zo ziet het er van binnen uit

In de bar waar ik aan de wifi zit, komen steeds stamgasten binnen. Ze begroeten iedereen met een handdruk. Ook mij. Het ontroert me. Pelgrim (peregrinus) betekent oorspronkelijk: vreemdeling. Door hun handdruk voel ik me minder vreemdeling. Ik hoor er ook een beetje bij.