Goedemiddag, de politie heeft een kamer voor me gereserveerd

Vireux - Revin 17 km lopen en 9 km varen

Varen op de Maas

naar een oude kerk

dit is geen vakantie, dit is werk

Marijke Boon

De connaisseurs onder de volgers hebben al gemerkt dat ik afgeweken ben van de pelgrimsroute.

Speciaal welkom ook aan nieuwe volgers Peter en Marga (buren in Alkmaar). Letten jullie op of dat wel goed gaat in dat halve huishouden Brouwer naast jullie?

Selfie met Ricard

Elke dag krijg ik een of meerder malen dezelfde vraag. Is dat nu niet saai zo in je eentje? Zou je niet liever met een maatje lopen?
Het antwoord is steeds volmondig: nee.

Neem nu vandaag. Na 600 m zie ik een cafe dat zowaar open is. Ik bestel een koffie. 100 m verder zie ik een bakker. Meteen maar brood ingeslagen.
1 km verder nodigen twee vissers me uit op hun vissersstoeltje. Ik neem de uitnodiging graag aan en praat gezellig met ze.
Ik moet het eerste maatje nog zien dat nu niet zou zeggen: ja alles goed en wel, maar zo komen we niet in Spanje.
Een van mijn volgers (liep ook van huis naar Santiago) schreef me dat hij er spijt van had dat hij niet meer met de plaatselijke bevolking had gesproken. Hij was steeds te gefixeerd op het doel van die dag.
Ik heb ook een doel, Santiago halen, maar daarnaast is mijn doel verbinding te maken met de plaatselijke bevolking. Dat zijn soms oppervlakkige gesprekjes, waar ze vandaan komen, wat ze doen in het dagelijks leven, maar soms ook komt er een wat diepere conversatie uit. Ik vind beide goed.

Serge en Philippe 

Voor de mensen die nu denken dat ik een zelfingenomen egotripper ben. Ik bewaar dierbare herinneringen aan de pelgrimstochten met mijn 'broeder' Gerrit. De fietspelgrimage met mijn 'broer' Bas in 2012 was ook heel bijzonder, vooral omdat er vier weken lang geen onvertogen woord tussen ons is gevallen.
Iets wat nooit meer terugkomt is de Camino Portugues in 2011 met Gerrit, Adrie en mijn blindgeboren pelgrimsvriend Bert.
Maar deze reis is iets bijzonders. Iets wat ik waarschijnlijk maar éen keer in mijn leven doe en dat is nu.

En verder loop ik natuurlijk niet echt alleen. Ik heb via deze blog meer volgers dan ik ooit had kunnen denken. Jullie lopen steeds in gedachten me me mee.
Ook een oude liefde is wee bovengekomen: de fotografie. Mijn notebook en mijn camera zijn twee trouwe vrienden. Ik herinner me nog goed mijn eerste pelgrimstocht in 1999 van huis naar Santiago. Ik was al blij met een diarolletje van 36. Ik denk eerlijk gezegd niet dat ik daar nu nog mee toe zou komen. Als je me morgen mijn notebook en mijn camera afpakt, zal het denk ik snel afgelopen zijn met deze pelgrimage.

Het gaat goed vandaag. Vanmorgen is het fris, je zou bijna zeggen koud. Het lopen gaat ook veel gemakkelijker dan de afgelopen dagen. Deze morgen loop ik bijna rugpijnloos. Het tempo ligt ook meteen een stuk hoger.

Jacqueline op skates

Pelgrim van wie ik de naam niet weet

In Haybes tref ik een monument langs de Maas. 24 augustus 1914 hebben de Duitsers het hele dorp platgebrand. 600 huizen werden vernietigd en 60 burgers kwamen om. Het monument getuigt van deze barbarie allemande.

Monument voor La barbarie allemande

Zicht op oude kerk van  Fumay

Er is hier op de Maas nog nauwelijks scheepvaart. Daar zijn de sluizen ook veel te klein voor. Af en toe komt er een plezierbootje voorbij,
Na Fumay komt me een Nederlands plezierjacht voorbij gevaren. We zwaaien naar elkaar.
Een eindje verder tref ik ze bij de sluis. Wil je meevaren? vraagt de schipper.
Dat hoef je een pelgrim die zich heeft voorgenomen alles in dank te aanvaarden wat hem onderweg wordt aangeboden geen twee keer te zeggen.
Even later zit ik aan boord bij Edith en Gerard uit Ermelo. Ze maken lange reizen met hun jacht. Meestal naar Frankrijk, maar ze zijn ook al eens in Berlijn geweest. Van hun reizen maken ze fotoalbums.
Ik leer veel. Je moet voor Frankrijk een vignet kopen (130 euro voor een maand) en je kunt een afstandsbediening krijgen waarmee je zelf de sluizen kunt regelen.
Gerard en Edith voelen zich christenen, maar ze geloven niet in het doelbewust doen van goede werken. Die komen vanzelf op je pad. Ze willen andere mensen laten meegenieten met hun leven, in dit geval een pelgrim een eindje meenemen.

Edith in de sluis

Pelgrim op jacht

In Revin leggen ze in de jachthaven aan. Ze zijn hier duidelijk vaker geweest. Nee, niet tussen die twee blauwe jachten, daar heb je geen tv-ontvangst.
Handig manoeuvreert Gerard het schip tussen twee grote jachten. Ja, die daar is de Rolls Royce onder de jachten, kost toch gauw 350.000 euro.

Jachthaven Revin

Ze nodigen me uit in de schaduw nog een kop koffie te drinken. Ik moet maar vast gaan zitten, dan kunnen zij even schoon schip maken.

Edith en Gerard

Twee gendarmes komen voorbij. Ik grijp mijn kans en leg uit dat ik pelgrim ben en nog logies zoek.
Nee, een hotel is er niet, maar het café-restaurant verhuurt kamers. Ze willen wel even voor me bellen.
Nee, ze willen niet op de foto. Er zijn de laatste tijd te veel vervelende dingen met agenten gebeurd.
Ik mag desnoods hun pet opzetten, maar op de foto? Non.
Tja, in wat voor tijd leven we? Honderd jaar geleden was er la barbarie allemande, nu durven politieagenten niet meer op de foto.

De waard kijkt me vragend aan als ik binnenkom.
Ik zeg dat de politie een kamer voor me heeft gereserveerd. Ah, la police.
Een fijne binnenkomer.

P.S. Danielle en Jaap, dank voor de overnachtingssuggesties in Rocroi. Die werden het niet, maar als jullie nog meer suggesties hebben onderweg...
Y para Saskia Martinez: me allegre tus noticias (casi) cada dia. Da mis recuerdos a Andrea, Maryanne, Wanda, Aba y los miembros del dop (manana otro dia sin redactar al acta)

En verder maar weer