Ik kom zo even een pelgrim bij je dumpen

Hastieres - Hierges 19 km 

Nu weet ik ook wel dat je Frankrijk haat

en daar dus ook nooit op vakantie gaat

men eet er stokbrood en men gaat nooit in bad

Amazing Stroopwafels

Aan de Franse grens koop ik bij een bakker een ananastaartje en eet dat buiten op. Ik koop straks in Givet wel iets voor de lunch.
Ja, wat schrijf ik nu in Praktisch Pelgrimeren? De eerste bakker van de dag is vaak ook de laatste.
En wat doe ik zelf....?
En kwam er nog een volgende bakker?
Nee dus. Tussen de middag eet ik mijn laatste homp oud brood op en hap enkele keren in een stuk worst dat ook al dagen aan mijn rugzak hangt.
Uit de abdij van Leffe had ik nog een sinaasappel.

In Frankrijk is het feest

In Givet kom ik de eerste pelgrim tegen. Tenminste, een man met een scheef op zijn rug hangende zak waaruit de hals van een gitaar steekt, spreekt me aan. Het is goed te horen dat hij Nederlander is.
Waar het station is?
Links,ligt de Maas, dus als er een spoorweg is, moet die rechts liggen.
Als hij weg loopt, zie ik aan zijn slordig aan de rugzak bungelend matje een schelp.
Ik vraag of hij naar Santiago gaat.
Ja, stukje lopen, nu een stukje met de trein.
Hoewel ik gisteren geleerd heb niet te snel te oordelen, heb ik mijn oordeel nu snel klaar. Deze pelgrim heeft vannacht gefeest en is nog niet helemaal nuchter.
Maar snel afscheid van nemen.
Buen camino, roept hij me nog met onvaste stem na,
Ik hoop dat hij ook een buen camino heeft en mijn gevoel zegt dat ik deze landgenoot nog wel eens ga tegenkomen.

Ik heb vandaag weer veel last van de rug en moet om de paar honderd meter een oefening doen (even voorover bukken). Dan gaat het weer. Dat ziet er blijkbaar spectaculair uit, want af en toe vraagt iemand of het nog wel gaat.
Ik prijs me in ieder geval gelukkig dat ik alleen op pad ben en zo vaak kan stoppen als ik wil.

Een (vaste) burcht in Givet (foto voor volgers Mia en Cees)

Volgens het routeboekje kun je langs de Maas over het jaagpad lopen, maar het gras staat hier anderhalve meter hoog en binnen de kortste keren heb ik jeuk aan mijn benen.
Dan maar aan de linkerkant van de drukke weg in de berm lopen. Links is normaliter veilig totdat iemand achter me het in zijn hoofd krijgt in te halen en vlak langs me scheurt.
En ook van het zicht op een kerncentrale word ik nooit vrolijk.

De kerncentrale van Chooz

Het route boekje heeft al veel onnavolgbare teksten geproduceerd, maar wat ik nu lees...

Aan de rotonde even verder moet je niet de weg naar Vireux, niet de weg naar Ham, niet de weg naar Chooz, maar die naar Aubrives nemen

Als je die tekst letterlijk neemt, is hier je pelgrimage afgelopen.
De weg naar Vireux staat er niet eens op (als je de weg naar Fumay volgt, kom je langs Vireux). En ook Aubrives staat er niet op. Dat staat pas bij een volgende afslag (waar je nooit komt als je de tekst letterlijk neemt0.

Een correcte tekst zou zijn.
Volg de rotonde 2/3 richting Chooz en neem na 100 m de eerste weg rechts richting Aubrives.

Ik ontdek overigens ineens waarom het routeboekje de laatste dagen zo onnavolgbaar is. In plaats van gewoon de etappes een naam te geven met de bijbehorende afstand (bijvoorbeeld Groningen - Goes 400 km). heeft men voor cijfers gekozen. Bijvoorbeeld van 21 naar 22: 26 km.
Men heeft alleen de 19 vergeten, zodat vanaf daar alles een cijfer te hoog aangeeft.

Neem hier de richting Aubrives

De route is weer boeiend

Er moet als eens geklommen (en weer gedaald) worden

En ineens zitten we zo maar op een echte route

Jammer dat het geen bar is

Idyllisch lunchplekje aan de Maas (als je tenminste lunch bij je hebt)

Alle horecagelegenheden die ik passeer zijn gesloten. In Aubrives is er niemand op straat.

In Aubrives is alles gesloten en is niemand op straat

Hierges is een mooi dorp. De routegids weet ook hier weer iets moois van te maken.

Boven het dorp troont een grotendeels tijdens de Franse revolutie verwoest renaissancekasteel. In het kasteel woont nog altijd een baron. 

Ik heb mijn zinnen erop gezet hier te overnachten. Ik vrees even dat het weer zo'n dorp als Aubrives is met alles gesloten, maar de kaartjesverkoopster van het kasteel weet te melden dat er verder op het pleintje een bar en een taverne zijn.
Ik ben op weg naar Le repos du berger die volgens het routeboekjes kamers verhuurt.  Dat klopt ook wel, maar ze zijn vol. Ik mag wel in de tuin gaan zitten om even uit te rusten. Dat doe ik dan maar, hoewel ik eigenlijk te onrustig daarvoor ben.
Volgens de uitbaatster verhuurt de taverne aan de overkant ook kamers. Dat klopt ook, maar ze zitten ook vol. Ik vraag of er nog ergens anders in het dorp kamers te huur zijn. Nee, ik moet verder naar Vireux lopen op 3 km afstand.
Ik heb daar niet zo veel puf voor en loop als de vrouw niet kijkt weer terug het dorp in. Ze heeft me echter wel gezien want ze komt naar buiten. Vireux is die kant op.
Ja, dat weet ik, lieg ik, maar ik wil even het kasteel bekijken.
Ik bedenk me echter. Ik heb al helemaal geen zin meer om in dit dorp te blijven. Dan moet je zeker straks ook nog in die taverne gaan eten.
Zeker geen kamer gevonden? vraagt de vrouw van de taverne als ik weer langs kom.

Ik loop naar Le repos du berger voor een fles mineraalwater voor onderweg.
Nee, wij doen niet aan plastic, slecht voor het milieu weet je wel.
Ja, een mooi principe, maar daar heeft de pelgrim geen drnken mee.

Ik loop weer naar de vrouw van de taverne. Ik krijg twee flesjes uit de koelkast, ze wil er geen geld voor hebben.
Als ik met tegenzin weer op pad ga, roept ze me na. Of ik morgen weer verder ga?
Wacht, zegt ze.
Ik weet ineens dat dit goed gaat komen.
Ze voert een kort telefoongesprek.
Volg me, zegt ze kort.
Ze loopt naar een fourwheeldrive en opent de achterdeur. Instappen, gebaart ze.
Ze gaat zelf op de rechter voorstoel zitten en aan het stuur neemt een jongedame plaats.
We rijden het dorp uit. Ik heb geen idee waar naar toe, maar laat het maar op me afkomen. Het ergste wat kan gebeuren is dat ik nu door twee dames word ontvoerd.
We stoppen in Vireux in een straat met rijtjeshuizen.
Ze gaat me voor een huis in. Daar voert ze weer een kort telefoongesprek.
Ik kom zo een pelgrim bij je dumpen.

Dat is mijn dochter, legt ze uit. Ze woont hier drie huizen verder. Ze komt straks alleen even haar spullen ophalen, dan heb je het huis voor je alleen.
Morgen komen er weer drie anderen slapen.
Haar man Georges komt er bij zitten en biedt me een biertje aan.
Of ik al gegeten heb?

Ik vraag Marie-Jo wat haar deed besluiten me het huis van haar dochter aan te bieden,
Ik zag dat je moe was en toen je voor de vierde keer langs kwam...

Voor mij ook een goede les. Bij een volgende keer niet te snel opgeven en vriendelijk benadrukken dat je moe bent.

Even later ben ik de trotse bewoner van een huis (met wifi).

Je kunt goed zien, dat het huis bewoond is. Uit alles blijkt dat de schoonzoon brandweerman is.
Toch wel bijzonder, de sleutel van je huis met alles erin aan een wildvreemde pelgrim geven.

Woning met voldoende beenruimte

Rue Pasteur in Vireux (waar het inmiddels is gaan regenen)

En op nummer 15 woont vandaag de pelgrim

Er is één nadeel, ook in Vireux is alles op zondag gesloten. De horeca heeft dat blijkbaar in deze streek met elkaar afgesproken.
Er is alleen een Doner Kebap open (zonder wifi). Daar gaan we straks dan maar dineren.

Georges en Marie-Jo