Sokken en jassen
en broeken en dassen
Omo wast door en door schoon
wat je ook wassen moet
Omo is goed
voor de wassen van ieder persoon
ja Omo was schoon door en door schoon
bij iedere temperatuur
en Omo is zeker niet duur
niet duur
Ster-spot uit de jaren zeventig
Mijn onderkomen van gisteren |
Het is altijd weer een verrassing waar je 's avonds terecht komt. Gisteren in een monumentaal pand vol houtwerk waar geen enkele deur goed sloot omdat alles was kromgetrokken en waar van de eigenaresse met een smoezelig vestje gaat bridgen.
Bij het ontbijt heeft ze weer dezelfde kleren aan. Nog wat smoezeliger dan gisteren. En ineens weet ik het woord: morsig. Ja, zo zou je haar het best kunnen beschrijven. Morsig: zo'n woord dat Ischa Meijer vroeger in zijn column van De dikke man gebruikte.
Ja, zullen jullie zeggen: maar we zien jou ook altijd met dezelfde kleren aan op die foto's. Dat is waar, maar ik heb niet anders.
Ja, zullen jullie zeggen: maar we zien jou ook altijd met dezelfde kleren aan op die foto's. Dat is waar, maar ik heb niet anders.
Snel verder maar weer. Nog een paar uur langs het Canal de Berry en dan kan het ook uit mijn leven verdwijnen.
Sluiswachterswoning |
Canal de Berry: het is niet de Bonkevaart |
...maar hij is wel te vinden op de kaart |
Sint Amand Montrond blijkt een leuk en levendig stadje te zijn. In ieder geval een mooie gelegenheid om eens uitgebreid koffie te drinken want dat kan niet alle dagen. Soms is er de eerste 20 km gewoon niets en het gebeurt ook wel dat er de hele dag geen winkel of café op de route ligt.
In een sportzaak is een mooi wandelshirt in de aanbieding. Het mijne is wat sleets geworden. Ik wil het kopen, maar bedenk dan ineens hoe Christina verleden week mijn oude shirt met liefde heeft zitten naaien. Ik besluit het af te dragen tot de rafels en repen erbij hangen.
Hoekhuis in Saint Amand |
Sint Amand Montrond |
Muurschildering op de bibliotheek |
We zijn op de goede weg |
5 km na Sint Amand Montrond in Bouzais exploiteert het jacobusgenootschap uit Wurzburg een herberg. Hij ziet er erg mooi uit, er is wifi en een maaltijd (in die volgorde). De verleiding is groot er te blijven, maar het lopen gaat vandaag lekker. Eindelijk van dat kanaal verlost met die ongelijke ondergrond, en ook de temperatuur is prima. Over 13 km is er een manege die kamers verhuurt. Ik bel en er is nog plaats.
Pelgrimsherberg in Bouzais |
Na mijn lunch ga ik even liggen (je kussentje doet goede diensten Miek). Als ik mijn ogen open komt er een Francaise aangelopen. Marie-Anne pelgrimeert van Vézelay naar Santiago.
We praten wat, onder andere over het reizen met weinig of geen geld. Opeens realiseer ik me dat ze geen rugzak draagt. Ik kijk om me heen en zie hem naast de mijne staan. Niets van gemerkt dat ze die daar gezet heeft.
Nee, je sliep zegt ze. Maar wees gerust, ik zou er toch niet met twee rugzakken vandoor kunnen gaan.
Voor mijn gevoel heb ik niet geslapen. Ik zie mijn portemonnee en mijn Kodak op de picknicktafel liggen. Volgende keer toch wat voorzichtiger met mijn spullen omgaan.
Voor ze op de foto gaat, doet Marie-Anne snel haar bril af. Het neemt me voor haar in. Tenminste niet iemand die met een morsig vestje rondloopt.
We nemen afscheid. Altijd een spannend idee. Zal ik haar deze reis nog vaker zien en van alles met haar meemaken of blijft het bij deze korte ontmoeting? We zullen zien.
Marie-Anne zet snel haar bril af |
Ik steek de A71 richting Clermond-Ferrand en Montpellier over. Ik wacht tot ik een vrachtwagen op de foto kan zetten zodat volger Bram kan vertellen waar het transportbedrijf gevestigd is, wat ze zoal vervoeren en uit welke trucks hun wagenpark bestaat. Maar hoe ik ook wacht, geen routier laat zich zien. Die mijden deze tolweg en rijden liever gratis over bospaadjes.
A71 richting Clermond Ferrand en Montpellier: geen trucker te zien |
De route gaat vervolgens door een bos waar van alles te zien is (dit keer gelukkig geen truckers).
Jan de Bouvier in het bos |
Busje komt niet meer (jammer van die Peugeot J7) |
Maar buiten het bos wordt mijn aandacht getrokken door een bordje: Vrouw te koop. Dat zie je niet vaak dus daar moet ik meer van weten. Als ik dichterbij kom zie ik dat er in cyaan een woord tussen staat. Het gaat niet om een vrouw in de aanbieding, maar een damesfiets.
Mijn onderkomen vannacht: een eigen huis met wifi |
Morgen weer zien waar we dan terechtkomen. (Voor volger Helmi: die aardige mensen met hun mobilhome in de tuin zitten al vol voor morgen).
En als uitsmijter een foto speciaal voor volger Jasper en alle andere kattenliefhebbers.
En als uitsmijter een foto speciaal voor volger Jasper en alle andere kattenliefhebbers.
Welterusten |
Hallo Andre , het busje staat er nog steeds zie ik. Heb je ook de kogelgaten gezien. Prachtig deel van de route.
BeantwoordenVerwijderenDat morsige vestje maakt nieuwsgierig, nietwaar, lieve kijkbuiskinderen, wie is die mevrouw? Dat is Isabelle Mativon. Ze is kunstschilder. Misschien had ze dus wel haar schildersjasje aan, met wat verfvlekken, toen André haar ontmoette. Wil jij ook weten hoe ze er uit ziet? Kijk dan hier: http://www.radiocamino.net/images/img_7074.jpg. Ze staat links. Voor de foto heeft ze haar morsige vestje even uitgedaan. Ze woont overigens op een echt kasteeltje: het Chateau de la Grave, en de foto is in haar prachtige achtertuin gemaakt. Rechts staat een pelgrim; ik hoop dat André die ook nog tegenkomt!
BeantwoordenVerwijderenOp haar brievenbusje staat Chantal Mativon, maar de foto lijkt wel. Of is het haar tweelingzus? Enfin, mijn hoop is inderdaad op die pelgrim naast haar gevestigd.
VerwijderenPrachtig woord, "morsig" ik heb er meteen beeld bij!
BeantwoordenVerwijderenAbrazo!
Saskia
In het Historisch Museum in Ede kreeg ik vrijdag een kaart met een gedicht van Ben Verduyn, getiteld De Pelgrim. Het gaat zo:
BeantwoordenVerwijderenDat iets in mij dat verder
Dwaalt
Mij wakker schudt
Met al zijn vragen
Dat in niets berusten wil
Door steeds te blijven knagen
Dat iets in mij dat levend
Houdt
Op zoek blijft
Naar warmte en naar licht
Dat zich na elk dieptepunt
Weer op het nieuwe richt.
Ik struikel over het woord knagen, maar misschien moet je een pelgrim zijn om deze poëzie op waarde te kunnen schatten.
Hartelijke groet,
Irene