En wie hebben we daar?

Nevers – La Grenouille 11 km

Ik kan geen kikker van de kant afduwen

Mijn handen zitten altijd in een kluwen

Ik verkoop alleen maar flauwekul

Ze noemen mij een grote nul

Tekst: Peter Koelewijn. Gezongen door het Lowland Trio, maar ook door Wim de Craene (wist je dat Della?)

Ik kan geen kikker van de kant afduwen

Vandaag maar een korte etappe, dus uitslapen in mijn hotel. Maar zo werkt dat niet, mijn lichaam is het ritme van de pelgrim gewend dus om 6 uur ben ik klaarwakker. Dan maar mijn blog bijgewerkt en de mailtjes van volgers beantwoord. Ongemerkt is het toch half negen geworden.

Op naar de kathedraal. Een bijzonder bouwwerk met twee koren: een gothisch en een romaans.

Romaans koor

Gothisch koor

De zeven pijlen op het middelste raam verwijzen naar de 7 trompetten die het laatste oordeel aankondigen

De kathedraal is overigens niet meer helemaal origineel. 16 juli 1944 liet de Royal Air Force er per ongeluk twee bommen van 1000 pond op vallen. Bedoeling was het treinstation te bombarderen.

De restauratie heeft tientallen jaren geduurd, nog altijd minder dan de bouw die 500 jaar vergde.

Dan naar l'Espace Bernadette, genoemd naar Bernadette Soubirous (beter bekend als Bernadette van Lourdes) die hier de laatste 13 jaar van haar leven heeft doorgebracht. In de kapel is haar lichaam opgebaard. Je mag er niet fotograferen, dus dat doe ik dan ook niet.
Buiten heeft men de grot van Lourdes nagebouwd. Maurizio en Christina willen via Lourdes reizen. Ik vraag me af of ze weten dat hier een kopie is.

Grot van Lourdes in l'Espace Bernadette

Tijd om weer verder te gaan. Ik heb een steentje in mijn sok en besluit naar de trap van de kathedraal te gaan om het daar te verwijderen. En wie zitten daar? Nee, niet Frans Bauer en Marianne Weber, maar...

Weer even een compleet gezelschap

Het voelt meteen weer goed. De beslissing alleen verder te gaan is genomen en het is leuk elkaar weer even te zien en te horen van de belevenissen van de afgelopen dagen. De vrouw die ons zondag op de fiets voorbij reed bleek de vrouw van de bakker. Ze hebben gisteren daarom vers brood gekregen en enkele croissants.
Manon vertelt dat ze besloten heeft tot Limoges met Maurizio en Christina mee te lopen. Dan is haar camino afgelopen en gaat ze op familiebezoek. Ze weet al dat ze dan net als ik zal huilen bij het afscheid.
Er komen twee mannen langs. Het blijken Nederlanders. Ik vraag ze een foto te maken. Dat komt mooi uit, want Henk is fotograaf van zijn vak. Nico woont in Nevers en laat zijn vriend de stad zien.

Henk en Nico

Maurizio, Christina en Manon gaan naar L'Espace Bernadette. Ik zeg dat ze de verkeerde kant uitlopen. Manon is dat niet met me eens en pakt de plattegrond erbij.
Maurizio corrigeert haar: Als André zegt dat het die kant uit is, dan is het die kant uit.
We zwaaien naar elkaar in de vaste overtuiging dat we elkaar nog wel een keer tegen zullen komen.

Afscheid van Nevers

La Loire

Siesta langs de Loire

Volger Jos E. had het er gisteren al over. Het kanaal loopt over 340 meter over een brug (aquaduct) over de Allier. Er is van 1832 tot 1835 aan gewerkt.

Aquaduct vanaf de zijkant gezien

De Allier vanaf het aquaduct gezien

De sluizen worden opengezet

Het schip kan binnenvaren

Vlak erna bereik ik mijn onderkomen voor vannacht. Hotel La Grenouille in La Grenouille. Ik was er in 2002 op doorreis per fiets naar Valencia. Die toocht duurde tot 6 mei 2002. Toen werd Pim Fortuyn neergeschoten. Het maakte grote indruk op me en ik wilde de rest van het nieuws in Nederland volgen. Tja, dat krijg je als je het nieuws wil bijhouden. Nu weet ik niet eens wie de Tour de France heeft gewonnen. 

Ik vertel de waard dat ik hier in 2002 ook was. Ja, zegt hij: ik heb nieuwe stoelen (met een kikker in de leuning) gekocht maar verder is er niets veranderd.

Verder is er niets veranderd