Op hoge hakken naar Santiago

Reims - Epernay (20 km + 15 met de trein)

O, wat een mooie dag

ik werd niet ziek

er ontplofte geen enkel vuurwerkfabriek

ik werd niet overreden

niemand schoot mij dood

Guido Belcanto

Auteur aan de champagne

Ja, het was vandaag een mooie dag. Maar eerst nog even terug naar gisteravond.

Maakte ik toch een foutje door zo maar een Italiaans restaurant binnen te stappen.

Net even te harde muziek, net even te trendy, net even te kleine tafeltjes en wat het drama compleet maakte: het echtpaar aan het tafeltje naast me groette niet, hoewel ik bijna op hun lip zat.

Ik deed iets wat ik normaal nooit doe: inpakken en wegwezen.

In het volgende restaurant - waar de gasten wel groetten - nam ik een besluit. Straks in mijn dagelijks leven in Nederland mijd ik gelegenheden waar men elkaar niet groet. Beland ik er toch, dan verlaat ik met opgeheven hoofd het lokaal (of desnoods met de staart tussen de benen). Is zo'n gelegenheid onvermijdelijk - bijvoorbeeld een vliegtuig - dan geef ik zelf het goede voorbeeld door vriendelijk te groeten.

Mooi, deze reis heeft al één concreet besluit opgeleverd. Het lijkt wel een directieoverleg.

Had gisteravond overigens de indruk dat ik het enige levend wezen was in het kloostercomplex. Op de binnenplaats nog een sigaar gerookt. Je hoorde niets van de stadsgeluiden, alleen de vleermuizen kwamen laag overvliegen.

Nog een laatste blik op de kathedraal

Maar eerst nog een kopje koffie tegenover de Jacobskerk

Vandaag was het een heel andere dag dan gisteren. Ander landschap, maar ook lekker lopen op gerenoveerde schoenen. Op hoge hakken stapt toch een stuk fijner.

Nog 2400 km? het worden er eerder meer dan minder

Het is weer zondagmorgen, dat betekent veel trimmers en fietsers. En in het vrije veld betekent dat jagers. De knallen zijn niet van de lucht, maar ik word gelukkig niet neergeschoten.

Kanaal van Marne naar Aisne

En in tegenstelling tot gisteren zijn er dorpjes met cafés die zo waar open zijn.

Na 6 km is er al weer koffie

Beeld uit mijn jeugd: vakantie in Frankrijk

En ook het landschap is veel afwisselender. Veel wijngaarden. Geen werkers in de wijngaard want het is zondag.
Een tegemoetkomende automobilist toetert naar me. Wat doe ik verkeerd? Als hij langsrijdt, steekt hij zijn duim naar me op. Hij vindt zeker dat ik goed bezig ben. Dat vind ik eigenlijk zelf ook wel.

Ander landschap dan gisteren

Al is het wel goed opletten op de bewegwijzering

Na Rilly la Montagne - het woord zegt het al - gaat het steil omhoog. Ik loop anderhalf uur door een woud zonder ook maar iemand tegen te komen.
Er wordt veel hout gekapt. Staatsbosbeheer - in Frankrijk Organisation Nationale Forestiere - is niet meer van de staat en moet haar eigen broek ophouden. Ze doet dat met pijn in het hart. Wat voor bossen laten we onze kinderen na? Vraagt ze zich af.
De bosarbeiders zijn bijna allemaal ingevlogen Belgen. Ze horen het bos weer netjes achter te laten maar doen dat eigenlijk nooit. Vandaar die kapotgereden wegen van vorige week.

Door het woud van de maagdelijke eik

Staatsbosbeheer moet haar broek ophouden door houtkap

Het is vandaag zondag en dat is een problematische dag voor de pelgrim in Frankrijk. In veel dorpen is alles collectief dicht.
Zo ook in Germaine. De enige bakker is dicht en de Chambres de Hotes nemen de telefoon niet op.
Er is wel een station, maar hoe laat er een trein komt? Er hangt een plakkaat van de Franse Spoorwegen, maar dat is door de vele uitzonderingen praktisch onbegrijpelijk.
Ik ga maar op een bankje zitten. Er komt lange tijd geen enkele trein langs. Na twee uur gaat ineens een display branden. De volgende trein komt om 16.06 uur.

Ik heb geen kaartje, dus ik wacht tot de conducteur uitstapt. Die vindt het echter de moeite niet om uit te stappen op deze desolate halte. Opschieten, zo meteen rijdt de trein nog weg zonder mij.

Na uren wachten komt er een trein

In Epernay is het contrast groot. Een druk stadje waar alles open is.
Het is hier de hoofdstad van de Champagne. Reims is meer de hoofdstad van de peperkoek.

Prima hotel, met bar en restaurant, maar of ik op deze manier goed bezig ben?
Voor straf voor morgen geen ontbijt besteld. Lopen, lopen, altijd maar verder zonder treinen.

Uitzicht vanuit mijn venster

P.S Op hoge hakken naar Santiago is een bijzonder aardig boek van Cathelijne Paulus van Pauwvliet