De connaisseurs hebben vast gezien dat ik weer op de pelgrimsroute ben terug gekeerd.
Vandaag ben ik eraan begonnen, de Via Campaniensis, Latijn voor weg door de champagnestreek.
Ik kon kiezen. of van Revin naar Rocroi, dat is 12 km of doorlopen naar Aubigny les Pothées, dat is 32 km (werden er uiteindelijk 35).
Ik was al om 11 uur in Rocroi en om daar nu de ganse dag te blijven...
Aan de dame van het toeristenbureau gevraagd of ze het eerstvolgende overnachtingsadres wilde bellen. Daarvoor keek ze in mijn boekje.
Het eerste adres nam de telefoon niet op, dan het tweede maar geprobeerd. Hoor ik later dat dit haar tante was.
Verder is er weinig over deze dag te vertellen. Dit is een uitgestorven stuk Frankrijk. In dorpen is er niemand op straat, winkels of bars zijn er sowieso niet en het is nog zoeken om een bewoond huis te vinden waar iemand genegen is je waterfles te vullen.
Na Rocroi, was het nog 25 km lopen zonder bar of winkel.
Het was eerlijk gezegd ook wat te veel. Vooral het laatste stuk dat ineens door de velden ging en ook nog eens behoorlijk omhoog
Vanmiddag liep ik 5 km op een asfaltweg zonder ook maar één auto te zien. Ook geen ontmoetingen gehad, de enige die je tegenkomt ben jezelf.
Afscheid van mijn vriendin de Maas |
Vanaf nu moet er geklommen worden |
Niet zo'n leuke weg |
Place des Armes Rocroi |
Rechte wegen |
En nog meer rechte wegen |
Maar wel duidelijk aangegeven |
Weinig ontmoetingen |
Een pad kun je het al niet meer noemen |
Na meer dan 30 km moet je je door hoog gras een weg banen.
Maar het kan nog gekker |
Gastouders Marie Jo en Jean-Marie |
En een oude bekende is ook weer terug: het kaasplankje |
Morgen weer fris op pad naar mevrouw Roelvink in Labolle. Marie-Jo belt vast dat ik eraan kom en ik mag dat in mijn eigen taal bevestigen.
knap gedaan, jochie!
BeantwoordenVerwijderenOndanks de saaie en lange wegen zonder ontmoetingen, heb tóch even 35! kilometer gelopen! Ongelooflijk hoor.
BeantwoordenVerwijderenAbrazo!
Saskia
Ook uit Alkmaar een welgemeend applaus!
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet,
Irene
Dat was een heel forse afstand,en inderdaad door een uitgestorven gebied.
BeantwoordenVerwijderenValléé de MIsère: waarom heet dit pittoreske weggetje zo? Ik heb het opgezocht en door de vertaalmachine gehaald.
BeantwoordenVerwijderenWikipedia: Deze werkverschaffing wegkwijnen op lichte gronden aan de zwarte humus; kiezelstranden huid waardoor wijs splinters kwartsiet of donkere leisteen. Een dichte tapijt van bosbessen en fern Eagles en kleine bosjes meanderende canche, op Kiezelhoudende rock en steile hellingen, weerspiegelen de armoede van de voedingsbodem.
Aha!