Twee meisjes op het strand
ze lezen modebladen
ze kijken in het rond
ze dromen van een prins
twee meisjes op een plank
gedragen door de golven
het branden van de zon
de wijzers houden op
de dag brengt ouderdaom
de nacht brengt vreemde uren
het deken is zo zwaar
een bladzijde slaat om
Raymond van het Groenewoud
Beste volgers, wat een mooi lied is dit toch. Over melancholie, ouder worden, enfin over wat al niet. Beluister het zelf eens op Youtube en hoor erin wat u erin wilt horen.
Twee meisjes op het strand |
Vanmorgen zie ik pas op wat voor een grote camping ik heb geslapen (voor 10 euro in een luxe stacaravan). Het kost me 2 km om via een achterdeurtje de camping te verlaten. Tientallen, misschien wel honderden stacaravans, allemaal van hetzelfde type.
Leuk dat men toch speciaal voor de pelgrim een stacaravan vrijhoudt. Er is zelfs een stilteveldje met een beeld van 'Notre dame du chemin (Onze lieve vrouwe van de weg).
Onze lieve vrouw van de weg op de camping |
In Moliets et Maa leg ik Marta van het Office de Tourisme mijn probleem voor. In het Spaans, want Marta komt uit Spanje. Ze begrijpt het en gaat bellen. De vierde poging is raak. Voor de prijs van de kamer kan ik 8 keer in een pelgrimsherberg slapen, maar goed, ik ben moe en ook de blog moet nodig bijgewerkt.
Marta vindt een hotel voor me |
Morgen is het zondag (de laatste in Frankrijk), voor de onderdak zoekende pelgrim altijd een moeilijke dag. Maar ik heb mijn maatregelen genomen. Aline Stica in Cap Breton ontvangt pelgrims bij haar thuis. Ze woont alleen wat afgelegen. Morgen om 6 uur komt ze me in haar witte Clio bij de kerk ophalen.
Die twee meisjes lopen naar het noorden. Ga je wel in de goede richting, André?
BeantwoordenVerwijderen