In de apotheek

Limoges - Flavignac 28 km 

Ik was op een gezellig feest
 dat was een leuke boel
toen kwam op mij een dame af die zei: hallo dag troel
zeg wil je met me dansen, kom vooruit doe met me mee
maar allebei mijn voeten zeiden nee

ik wil met jou wel dansen maar mien voeten doen zo zeer 
mien voeten doen zo zeer

André van Duin

Ontstekingsremmende creme en een innleghak

Vandaag een serieus probleem, pijnlijke achillespees. Elke stap doet pijn. Ik wil de dokter al bellen tot ik bedenk dat ik een fysiotherapeut in mijn kennisenkring heb: Yme Bosgra, de man van zangeres Simone Awhina. Hij adviseert me een ontstekingsremmende zalf en een verhoging in de hak zodat mijn voet een andere stand heeft.
De vrouw in de apotheek begrijpt precies wat ik bedoel. Op haar naamkaartje lees ik: Sylvie.

Kathedraal in Limoges

Mijn onderkomen gisteren: het klooster van de zusters Franciscanen

Hoog sylvie-gehalte vandaag

Sylvie heeft gisteren uit zitten vogelen hoe we met de bus naar de buitenwijk van Limoges kunnen. Scheelt door de stad lopen en met mijn pijnlijke achillespees lijkt me dat geen gek idee.
Sylvie is al vroeg weg dus ik zoek alleen de bus op. Ik blijk bij de verkeerde halte te zitten, dus al met al duurt het een uur voor ik op weg ben.
Ik dood de tijd door Nicolette per sms een goede thuisreis te wensen. Ze antwoordt dat ze in het station aan de koffie zit omdat ze te vroeg is voor de trein. Het station is 200 m achter me. Ik bedwing de neiging naar haar toe te gaan. We hebben zaterdag afscheid genomen en het is goed zo. Bovendien zit zij nu met de terugreis in haar hoofd en voor mij is de camino nog niet eens halfverwege (al scheelt het niet veel).
Er is nog iemand dichtbij. Juist als de bus aan komt rijden komt er 50 m verder een pelgrim de hoek om. Het duurt even voor ik haar herken: Marie-Anne, de goedlachse wiskundelerares met wie ik vorige maandag een ochtend heb gelopen samen met haar landgenoot Roger. We kunnen alleen nog even naar elkaar zwaaien. Dan moet ik de bus in.
Ik kan me niet meer goed herinneren of Marie-Anne in Limoges stopt of dat ze nog verder gaat.

Kasteel in Saint Martin Le Vieux

De bus rijdt buitenwijken in. Ik ben nog de enige passagier. Ik zie op de gps wel waar ik ongeveer ben, maar ik heb geen goede kaart om het precies te duiden. Ik geef aan dat ik wel wil uitstappen, dan zoek ik de weg naar St Jacques wel op. Dan zie ik ineens Mons voor de bus uitlopen, de Deen voor half geld. De buschauffeur toetert vrolijk naar hem. Even verder mag ik uitstappen.

Ik praat even met de Deen en zeg dan dat ik alleen verder wil lopen omdat mijn voet pijn doet (en dat is nog waar ook).

Sylvie heeft het allemaal goed geregeld. Er is een bed voor me in de gite van Flavignac.
In totaal zijn er slecht vier bedden en ze zijn allemaal bezet: Mireille, een Francaise die vandaag begonnen is en zicht meteen over de kop heeft gelopen, Sylvie, de Deen voor half geld en ik.

Onderkomen vannacht: de gemeentelijke gite van Flavignac

De overbuurmand en zijn vrouw koken. Ze zijn een restaurant begonnen, maar in de tuin is het nog niet echt op orde. Het eten is voortreffelijk en ik krijg er een biologische wijn bij: Collioure: de druif groet in het uiterste puntje van Frankrijk tegen de Spaanse grens. Ik weet niet goed wat ik hiervan moet denken, maar wellicht kan volger Theo hier enige duiding aan geven.

Tafelen met Sylvie en de man voor half geld