Liever kaarsen dan kerncentrales

La Chatre – Cluis 29 km

Er staat een paard in de gang

Ja, ja een paard in de gang

Er staat een paard in de gang

Bij buurvrouw Jansen

André van Duin

Paard zoekt verkoeling onder viaduct

Gisteravond om 7 uur maar eens aan de zwangere bazin gevraagd of ze al wist of het restaurant zou openen. Ja, ze was wel weer wat uitgerust en haar man was er nu bij. Maar of dat een verbetering was? Toen ik een bier bestelde antwoordde hij: Mijn vrouw komt die zo brengen.

Maar het openen van het restaurant was in ieder geval een goede beslissing. Tot 9 uur zag het er naar uit dat ik de enige klant zou zijn, maar toen ging het lopen. Een heel gezin dat ook nog eens een hotelkamer zocht, verdwaalde toeristen die iets kwamen drinken, een jong stel uit Limmen dat nog nooit van Jos Bruijns had gehoord (bekende inwoner van Limmen)  en om 10 uur zelfs nog twee Duitse pelgrims. Beate en Herbert hadden hier 5 jaar geleden hun camino afgebroken en pakken hem nu weer op. Ze hadden een hotel in La Chatre gereserveerd, maar toen ze er aankwamen bleek het gesloten. Een vriendelijke Fransman had ze naar hier gebracht.

Kortom: het bleef nog lang gezellig op het terras.

Herbert en Beate arriveren laat

Het bleef nog lang gezellig op het terras (op de achtergrond de zwangere waardin die van vroeg tot laat moet werken)

Maar de andere dag moet er ook weer gelopen worden. Het belooft weer een warme dag te worden, dus ik besluit eerst maar 10 km te lopen voor ik een pauze neem.

In Sarzay zoek ik een bankje, maar tot mijn verrassing blijkt er een café te zijn en nog open ook. Binnen wacht nog een verrassing. Marie-Anne die ik vrijdag ontmoette na mijn middagdutje. Ze is dit keer in gezelschap van haar landgenoot Roger die het zo te zien helemaal niet zo leuk vindt dat Marie-Anne me zo enthousiast begroet. Ik maak een foto.

Dat is de tweede al, lacht Marie-Anne. Ben je soms een fan van me?

Nee, zeg ik, maar dat kan nog komen.

Ze stappen op. Je hoeft geen groot psycholoog te zijn om te begrijpen dat  mijn gezelschap niet gewenst is, dus ik blijf zitten en neem nog een koffie.

Bij vertrek krijg ik van de baas van het koffiehuis een appel mee.

Verrassing: onverwacht een cafe op de route

Nog een verrassing: Marie-Anne en Roger

Even later tref ik ze toch als ze bij een beekje hun voeten wassen.

Nog een foto? Lacht Marie-Anne.

Ik vraag of het goed is dat ik tot het volgende stadje met ze meeloop.

Ja, de weg is van iedereen, antwoordt Roger gastvrij.

Nog een keer Roger en Marie-Anne

Het is een gezellige wandeling. Marie-Anne moet om alles lachen wat ik zeg. Als ik vertel van de camping met bier zonder alcohol lacht ze ‘Opblazen met dynamiet die tent’.

Ik vraag wat haar beroep is.

Raad eens?

Ik doe een wilde gok. Iets met het splitsen van atomen?

Bijna, lacht ze, maar ik houdt meer van kaarsen dan van kerncentrales. Ze is lerares Wiskunde, maar Latijn en Grieks had ze ook wel wat geleken. 

Kasteel in Sarzay

Roger wordt inmiddels wat toeschietelijker. In Neuvy Saint Sépulchre geeft hij me zelfs een tomaat.

Zij blijven hier overnachten. Ik vind 1 uur nog wat te vroeg om te stoppen en neem afscheid. In een restaurant laat ik me het middagmaal met kaasplankje goed smaken (helaas volger Jaap, La Charette is op maandag dicht).

Basiliek in Neuvy Saint Sépulchry: eindpunt voor Roger en Marie-Anne

Sint Jacob in de basiliek

Het is moeilijk om 3 uur in de middag weer op gang te komen. De temperatuur is inmiddels tot 36 graden gestegen. In de brandende zon loop ik een uurtje door de velden. Het zweet loopt langs alle kanten langs mijn lichaam en mijn rugzak voelt als een natte dweil. Dan besluit ik dat het genoeg is en loop naar de D38. Er is nauwelijks verkeer.

Na 10 minuten komt er een auto langs. Ik steek mijn hand op en de auto stopt zowaar. 

Cluis? vraag ik.

Wil je weten waar dat ligt of wil je een lift? vraagt de bestuurster. Ze heeft een Frans kenteken maar het stuur zit aan de rechterkant.

Karen uit Nieuw Zeeland liftte in haar jeugd ook vaak, dus ze stopt altijd voor lifters.

In tien minuten zijn we bij de pelgrimsherberg, een soort begijnhofje achter de kerk.

Karen uit Nieuw Zeeland rijdt altijd met haar hondje op schoot

Ik ontmoet er Peter uit Hamburg die deze camino bij Arno en Huberta drie dagen aan de vloer heeft gewerkt. 
Hij wijst me op een kortere variant naar Crozant. Met 34 km een onbereikbaar doel voor morgen, maar met 25 km?

Peter in de deur van de pelgrimsherberg

Kortere variant naar Crozant