Hij kwam van rechts
Zij kwam van links
En toen zijn ze iets gaan drinken in de Sfinx
Hugo Matthijsen
Fabienne Bodan uit Plouray in Bretagne heeft al heel wat camino's gelopen: camino Francés, Camino del Norte, Camino Portugués, Via de la Plata. Ze wil nog eens van Cap Finisterre in Bretagne naar Finisterre in Galicie.
Maar nu heeft ze met haar camper 500 km naar het dorpje Lacs gereden. Een nicht van haar viert er dat ze met pensioen gaat. Gisteravond was het feest in het dorpshuis, vandaag is er receptie voor de familie die van ver moet komen.
Ze is aan de vroege kant. Alleen de mensen van het dorpshuis zijn er. Ze vraagt juist of de pelgrimsweg naar Santiago hier in de buurt langskomt als er een lange pelgrim in een morsig shirtje om water komt vragen.
Het is weer een etappe zonder voorzieningen. En het is weer zondag. Altijd een moeilijke dag voor de pelgrim. Veel logis zijn dan gesloten. Daarom heeft hij zijn zinnen voor vandaag gezet op La Chatre, een wat groter stadje.
De eigenaresse van het restaurant in Chateuameillant heeft gisteren twee sandwiches voor hem klaargemaakt. Een voor het ontbijt en een voor onderweg.
Het is ook weer eens een ouderwets warme dag. Goed dat hij vanmorgen vroeg is vertrokken. Het landschap is ook weer leeg. Niemand op de weg en in de velden te zien.
Zijn water is bijna op. Het dorp Lacs is weer zo'n oord waar niemand op straat is en alle luiken gesloten zijn.
Bij de feestzaal tegenover de kerk gaan drie mensen naar binnen. Opschieten, want zo te zien maken ze aanstalten de deur weer te sluiten.
En zo maakte ik kennis met Fabienne. We praten een uur lang over van alles. Hoe moeilijk het soms is het pelgrimsgevoel aan niet-pelgrims over te brengen. Waarom het zo lastig is het pelgrimsgevoel in het dagelijks leven vast te houden.
Langzaam komt de familie aangedruppeld. Ze wonen in heel Frankrijk en willen stuk voor stuk weten of ze soms langs de route wonen zodat ze me onderdak kunnen bieden. Helaas is dat niet het geval, maar het zegt wel iets over de Fransen. Ik stoor me dan ook wel eens aan al die landgenoten die leuk willen zijn en zeggen dat Frankrijk een mooi land is, maar dat het jammer is dat er Fransen wonen. Eerder jammer dat er dit soort Nederlanders in Nederland wonen.
Fabienne is begin september vrijwilligster in het pelgrimsbureau van Saint-Jean-Pied-de-Port. Dat is ook de periode dat ik er in principe langs zou komen, maar ik heb besloten om ergens ter hoogte van Bordeaux de Voie de Vézelay te verlaten en naar de kust te gaan om vandaar verder naar het zuiden te gaan. Ik moet er niet aan denken dat verschrikkelijk saaie Les Landes door de moeten lopen. Op de fiets vond ik het al een eind.
Fabienne gaat als ze thuis is een mooie route voor me uitzoeken. Kortom: een ontmoeting waar je wat aan hebt.
En verder was het een wat kort dagje lopen. Nog voor La Chatre was er al een restaurant dat ook kamers verhuurt. Daarmee werd de route nog wat korter.
Maar op zondag ga ik geen nee tegen logis zeggen.
De eigenaresse heeft de kamer nog niet op orde en daar ook nog geen tijd voor want ze moet ook nog in haar eentje het restaurant draaiende houden.
Ik bestel wat te eten en wacht geduldig. Dan komt ze met een wat samenzweerderig lachje vertellen dat wat ik besteld heb inmiddels op is. Ik mag dat wel.Zit liever in een goedkope gelegenheid waar van alles mis is dan in een duur etablissement dat het dan net niet is. Ik weet nog goed hoe ik samen met mijn 'broer' Bas mijn intrek genomen had in een duur monumentaal pand net buiten Carrion de los Condes (omdat alles verder vol was en Bas graag naar het voetballen op tv wilde kijken). Heb je voor 80 euro een kamer werkt de wifi niet en kun ja alsnog teruglopen naar het stadje om daar in een lawaaiierige bar te gaan zitten.
Tja en of de eigenaresse van het restaurant in La Chatre vanavond haar restaurant opent weet ze nog niet. Ze wijst op haar buikje - waar de oplettende toeschouwer al een zwangerschap had kunnen constateren - en zegt dat ze moe is.
P.S. De eigenaresse van Au jardin d'été is inmiddels weer wat uitgerust en opent vanavond toch haar restaurant. Mooi want ik ben ook moe en had niet zo veel zin om 1 km naar het stadje (en terug) te lopen. Er is nog genoeg te lopen deze reis.
Maar nu heeft ze met haar camper 500 km naar het dorpje Lacs gereden. Een nicht van haar viert er dat ze met pensioen gaat. Gisteravond was het feest in het dorpshuis, vandaag is er receptie voor de familie die van ver moet komen.
Ze is aan de vroege kant. Alleen de mensen van het dorpshuis zijn er. Ze vraagt juist of de pelgrimsweg naar Santiago hier in de buurt langskomt als er een lange pelgrim in een morsig shirtje om water komt vragen.
 |
| Fabienne voor de feestzaal |
De eigenaresse van het restaurant in Chateuameillant heeft gisteren twee sandwiches voor hem klaargemaakt. Een voor het ontbijt en een voor onderweg.
Het is ook weer eens een ouderwets warme dag. Goed dat hij vanmorgen vroeg is vertrokken. Het landschap is ook weer leeg. Niemand op de weg en in de velden te zien.
Zijn water is bijna op. Het dorp Lacs is weer zo'n oord waar niemand op straat is en alle luiken gesloten zijn.
Bij de feestzaal tegenover de kerk gaan drie mensen naar binnen. Opschieten, want zo te zien maken ze aanstalten de deur weer te sluiten.
 |
| Selfie met Fabienne |
Langzaam komt de familie aangedruppeld. Ze wonen in heel Frankrijk en willen stuk voor stuk weten of ze soms langs de route wonen zodat ze me onderdak kunnen bieden. Helaas is dat niet het geval, maar het zegt wel iets over de Fransen. Ik stoor me dan ook wel eens aan al die landgenoten die leuk willen zijn en zeggen dat Frankrijk een mooi land is, maar dat het jammer is dat er Fransen wonen. Eerder jammer dat er dit soort Nederlanders in Nederland wonen.
 |
| De familie van Fabienne |
Fabienne gaat als ze thuis is een mooie route voor me uitzoeken. Kortom: een ontmoeting waar je wat aan hebt.
 |
| Leeg landschap |
Maar op zondag ga ik geen nee tegen logis zeggen.
De eigenaresse heeft de kamer nog niet op orde en daar ook nog geen tijd voor want ze moet ook nog in haar eentje het restaurant draaiende houden.
Ik bestel wat te eten en wacht geduldig. Dan komt ze met een wat samenzweerderig lachje vertellen dat wat ik besteld heb inmiddels op is. Ik mag dat wel.Zit liever in een goedkope gelegenheid waar van alles mis is dan in een duur etablissement dat het dan net niet is. Ik weet nog goed hoe ik samen met mijn 'broer' Bas mijn intrek genomen had in een duur monumentaal pand net buiten Carrion de los Condes (omdat alles verder vol was en Bas graag naar het voetballen op tv wilde kijken). Heb je voor 80 euro een kamer werkt de wifi niet en kun ja alsnog teruglopen naar het stadje om daar in een lawaaiierige bar te gaan zitten.
Tja en of de eigenaresse van het restaurant in La Chatre vanavond haar restaurant opent weet ze nog niet. Ze wijst op haar buikje - waar de oplettende toeschouwer al een zwangerschap had kunnen constateren - en zegt dat ze moe is.
 |
| Pelgrimsonderkomen tegenover de camping van Chateaumeillant (bij die open luiken sliep ik) |
 |
| Deze nacht een kamer boven een restaurant waar de service nu juist niet continu is |
Mooi, even zo'n kort maar feestelijk dagje.
BeantwoordenVerwijderenAls je morgen van plan bent tot Cluis te lopen (+/- 30 km), daar is een pelgrimsherberg van het frans St.Jacobs genootschap. Kost een drol (nou ja, €10) en je kunt er zelf koken. Onderweg kom je door Neuvy St.Sépulchre met een heel bijzondere basiliek. Jacobus is daar ook in beeld en op vaandel. De klank in de basiliek is prachtig, zingen dus! Het is er ook goed eten 's middags, maar dan moet je even vanuit de basiliek de D927 volgen, de Bouzaine over, en dan de D74 inslaan. Op het plein is daar restaurant la Charette.
Geniet ervan, met pelgrimsgroet, Ineke & Jaap
Bedankt Jaap, dat is informatie waar je wat aan hebt
VerwijderenWat er ook gebeurt, je haar zit goed, meer dan 1000km zijn afgelegd. De vrijheid moet toch wel langzamerhand in je botten zijn gaan zitten.
BeantwoordenVerwijderenSteady as he goes, the world at his feet, horizon in his head.
Inderdaad Paul, naast de onvermijdelijke pijntjes zit er vooral vrijheid in mijn botten.
VerwijderenSorry André, dat ik me even persoonlijk tot je richt. Je dreigt een ernstige vergissing te maken door je poging Les Landes te mijden. Allereerst is Les Landes niet saai. De auteur van de Franse gids Le Chemin de Paris et de Tours schrijft: "In Les Landes moet u niet uw ogen gebruiken, al die bomen zijn immers groen. Nee, hier moet u uw neus gebruiken, want elke kilometer ruikt anders!" Ik kan dat beamen. Het is een van de mooiste en meest mystieke stukken van de Franse jacobswegen.
BeantwoordenVerwijderenBovendien: via Bordeaux loop je minstens zo lang door de bossen, en kom je door de duinen te lopen (pas op, fietsers!) of langs het strand, langs al die blote lijven vol met Ambre Solaire. Brrr.
Niet doen. Dus.
Amitiës.
Ja, maar jij weet van de Afsluitdijk nog een avontuur te maken.
VerwijderenEn wat dacht van de Voie de Rocamadour? Die begint bij Bénévent l'Abbaye en sluit aan op de Via Podiensis bij Condom. Ook erg mooi!
VerwijderenVeel te kiezen dus.